Choć to stwierdzenie zabrzmi pewnie nieco trywialnie – zaryzykuję: 😉 Wszyscy chcemy, aby nasze dzieci były szczęśliwe. Teraz i w
Wiele zachowań i reakcji naszych dzieci w różnych codziennych sytuacjach wprawia nas w zakłopotanie i budzi w nas niepokój. Dzieje
Relacje z innymi ludźmi mają decydujący wpływ na nasz rozwój, nasze zdrowie i ogólne zadowolenie z życia. Doskonale wiemy, jak
“Biegniesz na każde zawołanie, niech sobie chwilę popłacze – nic jej przecież nie będzie”, “On tak zawsze wymusza krzykiem?”, “Za
“Oj Magda, daj spokój – nasi rodzice nie byli mistrzami świadomego rodzicielstwa, a jednak wyrośliśmy na ludzi. A edukacja? Wiesz,
Dziecko nie „przygotowuje się” Pracownicy systemu oświaty mówią stale o umiejętnościach: związanych z czytaniem, związanych z pisaniem, związanych z komunikowaniem
Jako dorośli na ogół boimy się popełniać błędy. Wydaje nam się, że mylenie się świadczy o nas – o braku
Fascynujące jest to, że najlepsze i najbardziej wzniosłe pomysły przychodzą nam do głowy właśnie wtedy, kiedy zajmujemy się czymś relaksującym
Siedzę, piszę do Was i łzy szczęścia spływają mi po policzkach. Podczas zwykłych-niezwykłych zakupów w centrum handlowym spotkałam dziś pewną
Adaptacja dziecka do przedszkola bywa jednym z najtrudniejszych okresów zarówno dla rodziców, jak i ich pociech. Niełatwo znaleźć złoty środek,
Miało być obszerne słowo wstępu, pokazujące, że adaptacja do przedszkola to jeden z bardziej wymagających okresów życia dziecka. Miały być
Kiedy rozmawiam z rodzicami młodszych i starszych dzieci i obserwuję ich, prawie za każdym razem dostrzegam (dość oczywiste) wspólne prawidło
Jako rodzice chcielibyśmy stworzyć swoim dzieciom możliwie najbardziej sprzyjające warunki rozwoju fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego. Chcemy, aby dobrze się odżywiały,
To, w jaki sposób komunikujemy się ze swoimi dziećmi, ma niebagatelny wpływa na ich sposób postrzegania siebie i myślenia o
“Córeczko, posprzątaj swoje zabawki!”, “Synku, zjedz jeszcze trochę – zostawiłeś na talerzu połowę obiadu”, “Wynieś śmieci”, “Nie, tak się tego
Rodzice często pytają, czy w chwili, w której przestaną chwalić swoje dzieci, może stać się tak, że stracą one motywację
Jesteśmy oceniani na każdym kroku. W sklepie, w szkole, w pracy, w domu i na ulicy. W każdym miejscu i
Nareszcie udało mi się na chwilę usiąść. Jest dziesiąta. Wstałam dziś wcześnie rano, żeby na spokojnie popracować, przygotować śniadanie i
Znasz to uczucie, które ogarnia Cię w chwilach bezradności i zwątpienia w swoją matczyną moc? Kiedy starasz się z całych
Syn budzi się z nietęgą miną. Siada na łóżku, postękuje, pufa, wzdycha, wierci się.– Chyba trochę trudniejszy masz poranek, co? – pytam.(Cisza.)– Może chcesz jeszcze poleżeć albo się przytulić?– Nie wiem.– A może coś zjeść.– Nie wiem.– To zastanów się spokojnie, a ja zaczekam.Po dwóch minutach syn mówi, że mnie
Jeśli często słyszysz od dziecka: „Kup mi to!, „Ale ja chcę!”, pamiętaj, że pod spodem tych pozornie mało znaczących słów, kryją się ważne komunikaty, którym należy się przyjrzeć i się nimi zająć. Kiedy to nastąpi, dużo łatwiej będzie Ci zaopiekować się pierwotną niezaspokojoną potrzebą dziecka, zamiast spełniać jego „zachcianki”. Dziecko
Kiedy dzieci postępują wbrew naszym oczekiwaniom, w złości i poirytowaniu potrafimy dotkliwie je skrytykować, np. słowami typu: “Czy ty nie potrafisz nic zrobić dobrze?!”, “Jesteś za nerwowa. Uspokój się!”, “Dlaczego nie możesz być grzeczna, jak twój brat?”, “Ale z ciebie gapa!”, “Czy ty nie możesz choć raz się normalnie zachować?”,
Wbrew powszechnym opiniom, zawstydzanie dziecka nie pomoże mu lepiej zrozumieć siebie i swojego zachowania, ale na całe życie wtłoczy je w niesłuszne(!) przekonanie o tym, że nic mu się nie udaje, jest głupie, gorsze od innych, bezwartościowe, niegodne miłości i szacunku. Mając taki obraz siebie, nietrudno o liczne problemy zdrowotne,
Krzyk dziecka jest naturalnym sposobem komunikowania przez nie swoich emocji, niezaspokojonych potrzeb, trudności i granic. Wraz z krzykiem dziecko uwalnia zwykle nadmierną ilość hormonu stresu (kortyzolu), a tym samym zrzuca z siebie nadwyżkę emocjonalnego napięcia i się reguluje. Nie możemy zatem zabronić dziecku wołać o pomoc i radzić sobie z
Zmęczenie i poczucie niemocy czasem tak bardzo dają nam się we znaki, że nie mamy możliwości, aby prowadzić z dziećmi empatycznie kwieciste rozmowy. W takich sytuacjach wspierająca okazuje się być empatia, rozumiana jako bycie blisko swoich pociech i pokazanie im, że nie są same i nie zostawimy ich bez wsparcia
Leżymy z córką na kanapie, przytulamy się i rozmawiamy o temacie, który niejednokrotnie wpędza nas (rodziców) w stan poirytowania i bezradności… -Zauważyłam, że ciężko ci wstać rano i wyjść na czas do szkoły, co? -Nie lubię tego. -Czego dokładnie? -Nie wiem. -Zastanów się spokojnie. Mamy czas. Cisza. -Dalej nie wiem.
– Nic mi nie wychodzi! – rzuca moja córka, drąc kolejną kartkę papieru podczas malowania farbami. – Co masz na myśli? – pytam. – Wszystko jest głupie, a ja maluje najgorzej na świecie. (Tutaj wyrwało mi się prawie: “No coś ty! Malujesz super itd…”, ale się powstrzymałam.). – Brzmi jak
Kiedy dziecko zrobi coś, czego nie chcieliśmy, często odpalają się w nas różne programy i przekonania typu: “Musi dostać karę, inaczej się nie nauczy”, “Dostanie nauczkę, to zacznie mnie szanować” itp.. Przy takiej narracji nietrudno o nakręcenie się w agresywnej złości na dziecko i przemocowe działania wobec niego (tj. szarpanie,
Nie chcemy, aby nasze dzieci biły, szczypały, kopały i gryzły, jednak te działania najczęściej NIE są wybierane przez dzieci celowo i po to, aby kogoś skrzywdzić, ale są one ich automatyczną reakcją ciała; pewnym impulsem z miejsca złości, bezradności, niezadowolenia, czy niemocy. To NIE znaczy, że mamy akceptować naruszające postawy
