– Jestem taka zdenerwowana, że mam ochotę powiedzieć kura przez „w”. – Dzięki, że się tym dzielisz. A co cię tak zdenerwowało, córeczko? – To, że mnie pospieszacie. Nie ma szkoły. Nie ma pracy, a wy mi cały czas gadacie. – Słyszę, że chciałabyś więcej spokoju. Tak? – Tak, świetego
Moja sześcioletnia córka w ciągu ostatnich dni, w różnych sytuacjach, bardzo intensywnie i nerwowo się śmiała. Dostawała przysłowiowej głupawki przy każdej nadarzającej się okazji. Jakoś trudno było mi chwilami to przyjąć i dotrzeć do źródła. Dopiero po dwóch dniach zrozumiałam, co kryje się za jej zachowaniem i dostroiłam swoją postawę
Ma10luch raczkuje i co kilka chwil wdrapuje się – to na moje nogi – to na ręce. Starsza córka próbuje rozwiązać krzyżówkę i zadaje mi mnóstwo pytań. W mieszkaniu panuje totalny chaos. Ziemniaki są jeszcze nieugotowane. Poziom mojego głodu sięga zenitu. Synek zaczyna płakać. Biorę go na ręce. Próbuję znaleźć
Kopnęłam tatę! – Wiem, słyszałam wszystko i widzę, że ci z tym trudno. Jesteś rozzłoszczona i wystraszona? – Tak! Nie wiem, co mnie ogarnęło – mówi moja córka w płaczu i poczuciu bezradności. – I wystraszyłaś się tego? – Tak. – Rozumiem. Chcesz się przytulić? – Nie teraz. – Tata
Leżysz i nic nie robisz, a obiad nieugotowany?”, „Śpij razem z dzieckiem w czasie jego drzemki, inaczej się wykończysz”, „Nie śpij z dzieckiem, bo przyzwyczaisz”, „Malujesz się? To nie wypada. Matki się nie malują”, „Zadbaj o siebie, bo wyglądasz na zmęczoną!”, „Ja miałam troje dzieci i jakoś dawałam radę; dom
Aaaaa! – słyszę krzyk mojego starszego dziecka dobiegający z garderoby. Podbiegam do niej. Drzwi są zamknięte. Pukam. – Co jest kochanie? Mogę wejść? – Nic. Zostaw mnie. – Słyszałam twój krzyk i przybiegłam. Jesteś tam bezpieczna? – Tak, jestem wściekła. – Zdenerwowałaś się? – Iiiiiidź, mamo! – Jestem tutaj pod
Sprzątasz, gotujesz, robisz zakupy, kąpiesz dzieci, podajesz im posiłki, ubierasz, przebierasz, pielęgnujesz. Ogarniasz swoją pracę, działalność, dokumenty. Wizyty u lekarzy, terapeutów, specjalistów. Wspierasz swoje dzieci w przeżywaniu emocji, starasz się dbać o ich rozwój. Czytasz, szkolisz się, dowiadujesz. Analizujesz nowe podejścia i badania. Wybierasz, testujesz, próbujesz. Wątpisz, boisz się, przeżywasz.
Często dotykają nas opinie innych na nasz temat. Nieraz mamy poczucie krzywdy, a czyjeś słowa i czyny włączają w nas różne mechanizmy. Odpowiadamy złością, atakiem, ucieczką, wycofaniem, zamrożeniem. ———/——— To naturalne, że chcielibyśmy czuć się wartościowi i dobrzy w tym, co robimy. 😌Kiedy ktoś próbuje podważyć nasze umiejętności, automatycznie przyjmujemy postawy,
– Hej córeczko. Jak się dziś masz? – pytam moje dziecko kilkanaście minut po tym, jak wstało. – Źle. Nie wyspałam się i nic mi się nie chce! – odpowiada nieco podniesionym tonem. – Ok, rozumiem i słyszę to zniechęcenie. Chcesz się przytulić? – Nie. – Gdybyś czegoś potrzebowała, jestem
Mąż przechadza się z maluchem po hotelowym korytarzu. Nosi, śpiewa, kołysze. Usypianie trwa dobre dwadzieścia minut. W międzyczasie podchodzi starsza pani… – Ale pan długo nosi. A synek chyba nie chce usnąć? – Potrzebuje trochę czasu. Siedzę na fotelu obok, pije herbatę i przysłuchuję się rozmowie. – Oj, jak będzie
