– Mamo, zmęczona jestem – mówi moja córka, pokładając się na moich kolanach.
– Widzę, Kochanie, że się pokładasz. To był intensywny dzień, prawda?
– Tak i mam dużo uczuć.
– O, to jest dla mnie bardzo ciekawe. Opowiesz mi o tym?
– No, czuję uczucia w głowie i w brzuchu.
– I jak je czujesz?
– W głowie jakby ktoś mieszał zupę łyżką.
– A w brzuchu?
– Takie, no, takie miękkie coś. Jakby poduszka z piórkami.
– Lubisz te odczucia?
– No, ale jak jesteś blisko. Albo tata.
– Wtedy czujesz się z nimi pewniej?
– Tak, bo o nich mówimy.
– Dziękuję, że się dzielisz.
Naprawdę niezwykłe jest to, że te wszystkie lata towarzyszenia dziecku w różnych doświadczeniach i emocjach, rozmawiania o nich i wspierania w nich (nawet wówczas, kiedy słyszałam: “ale ona ma rok, co ty jej tłumaczysz i opowiadasz?”, “przecież ona nic nie rozumie!” albo “rozpieścisz ją, jak będziesz się tak cackać!”), bycia dostępnym i uważnym, pozwalają mi dziś cieszyć się takimi chwilami. I mimo że nieraz było mi trudno, traciłam cierpliwość i popełniałam błędy (i wciąż to robię) czuję, że moje rodzicielstwo, sposób odpowiadania na potrzeby córki, komunikowania jej swoich potrzeb i uczuć…, że to wszystko i jeszcze więcej ma głębszy sens.
Dzielę się z Wami swoim doświadczeniem, dodając sił i odwagi… Abyście nigdy nie porzucili tego, co jest Wam bliskie w byciu mamą czy tatą i pozostali wierni temu, w co wierzycie…
Z mocą serdeczności dla Was –
ja. ❤️
#bądźblisko
#słuchaj
#rozmawiaj
#dzieckooddajetocodostaje
Fot.unsplash