W naszym języku wciąż królują określenia i zwroty, które nic nie znaczą dla dziecka, ponieważ są dla niego abstrakcyjne i niewiele wartości wnoszą do jego postrzegania siebie i rozwoju. Oceniają, przekierowują uwagę dziecka na spełnianie oczekiwań, zadowalanie innych i otrzymywanie przeróżnych gratyfikacji, ale nie pomagają dziecku skupić się działaniach i
Zawstydzanie dziecka i wypowiadanie do niego mocnych słów typu: “Śmierdzisz!”, “Zrób coś ze sobą, bo nikt cię nie będzie chciał!”, “Jaka ty jesteś gruba. Nie jedz tyle!” itd., przyczynia się do obniżania poczucia wartości dziecka dziś i w przyszłości. Buduje negatywny obraz samego siebie i krzywdzącą relację dziecka ze swoim
Kiedy dzieci wykrzykują do nas przykre słowa, robi się nam często bardzo trudno. Czujemy żal i smutek; złość i lęk. Nie chcemy, aby naszemu dziecku “tak zostało”, odczytujemy jego zachowanie jako akt realnej nienawiści dziecka wobec nas, a także obwiniamy się, sądząc, że coś zepsuliśmy/coś nam (jako rodzicom) poszło po
Kiedy dzieci krzyczą do nas przykre słowa, obok trudnych wspomnień otwierają się w nas także granice. Im mimo że wiemy, że dzieci nie chcą nas skrzywdzić, a ich słowa są jedynie wynikiem silnych emocji i niedojrzałych układów nerwowych, pragniemy wykrzyczeć zdecydowane: “Stop! Nigdy więcej tak do mnie nie mów”. I
Najczęściej zupełnie nieświadomie mówimy do swoich dzieci w taki sposób, który zniechęca je do siebie nawzajem. Pokazuje zwłaszcza starszemu dziecku, że nie mamy już dla niego czasu, musi ustępować młodszemu i przyjmować jego obecność z pełnym zrozumieniem, a w ogóle jest wszystkiemu winne. Jakby to starsze dziecko było odpowiedzialne za
Przez lata karcono nas za popełnianie błędów, więc dziś automatycznie zdarza się nam robić to samo wobec siebie i innych, w tym wobec swoich dzieci. Ponieważ jednak doskonale wiemy, że takie podejście niszczy ich wiarę w swoją wartość i swoje możliwości oraz nie wspiera motywacji wewnętrznej dzieci do nauki, odkrywania
– Mamo, ja chcę usmażyć ostatniego placka! – woła moja 9-letnia córka. – Pewnie, proszę. Asekurować cię, czy chcesz działać sama? – Sama. – To ja idę się przebrać. Wracam po kilku minutach. Córka zdejmuje usmażonego placka z patelni i przekłada go na talerz. Podchodzę bliżej z ciekawością i uśmiecham
Tego nie wolno, tamtego nie wolno, a dziecko wciąż robi swoje. „Jak grochem o ścianę” – twierdzimy i wciąż powtarzamy to samo… Tymczasem dziecku trudno jest zrozumieć abstrakcyjne sformułowania; przyjąć ogólne normy i prawdy. Trudno też uznać, że ktoś, kto jest dla niego całym światem, narzuca dziecku swoją wolę i
Pośpiech towarzyszy większości z nas niemal każdego dnia. Ponieważ dzieci mają zupełnie inne poczucie czasu, niż dorośli, dla nich pośpiech jest jeszcze większym stresorem. To oznacza, że dzieci potrzebują więcej wsparcia w sytuacjach, kiedy trzeba wyjść szybko z domu i do niego wrócić, zdążyć na czas do lekarza, czy przedszkola,
Chyba każdy rodzic chciałby, aby jego dziecko chętnie się dzieliło, a co za tym idzie nie generowało stresujących sytuacji w czasie spotkań z innymi dziećmi. Tymczasem rzadko się tak dzieje. Po pierwsze dzieci się kłócą i jest to zupełnie naturalne. Po drugie nikt nie lubi, kiedy grasuje się w jego
