To nie jest tak, że jak wybrałaś bliskościowe i bezprzemocowe podejście do swojego dziecka, to inni też takie wybiorą. Że jak Ty nie używasz komunikatów typu: „przestań płakać, przecież się nie stało”, „oj, nieładnie”, „ale grzeczna dziewczynka”, to inni też z nich zrezygnują. Z czasem, o ile nie będziesz ich
Złość, która rodzi się w kontakcie z dzieckiem i innymi osobami, jest często potęgowana przez niekonstruktywne myśli, które pojawiają się w naszym umyśle. Mają one ogromną moc twórczą i w istotny sposób wpływają na nas, nasze emocje, uczucia i samopoczucie. Na to, jak reagujemy w różnych sytuacjach i jak budujemy
Miedzy tym, co zostało odkryte i zbadane, nazwane i wypowiedziane, rozciąga się przestrzeń na mowę ciszy i uznania tego, co jest. Bycie tylko i aż obecnym. Zrobienie dwóch kroków do tyłu i emocjonalne odłączenie się od wybuchów złości i frustracji dzieci, bo nie jest moja i o mnie nie mówi.
Złość jest bardzo silną emocją, z którą my i nasze dzieci mierzymy się każdego dnia. I mimo że sporo wiemy już na temat funkcjonowania mózgu w okolicznościach trudnych emocjonalnie, nie zawsze łatwo jest nam wykorzystać te wnioski w codziennej praktyce rodzicielskiej. Dzieje się tak z wielu różnych powodów. Jako rodzice
Marzy mi się świat empatii i otwartości na dialog. Widzenia drugiego człowieka przez pryzmat jego unikalnej historii, uczuć, emocji, granic. Przez pryzmat tego, co jest uniwersalne dla nas wszystkich, niezależnie od pochodzenia, statusu społecznego czy wyznawanych wartości. Przez pryzmat potrzeb. Spotykania się i rezonowania na ich poziomie. Tutaj nie ma
Często w złości mówimy i robimy rzeczy, których nie wybralibyśmy w innej sytuacji. Dzieje się tak dlatego, że złość jest bardzo silną emocją, a w okresie dzieciństwa i dorastania najczęściej nie nauczono nas, jak się nią (i sobą w niej) opiekować. Zwykle nie mieliśmy okazji, aby swobodnie ją wyrażać, ani
Stan niemocy, którego często doświadczamy, jest nieprzyjemny, ale może okazać się bardzo użyteczny. Możemy się w nim zatrzymać, wyhamować i rozejrzeć dookoła… Możemy zajrzeć w głąb siebie. Pobyć w tym, co czujemy. Sprawdzić, co jest dla nas ważne i o co nam chodzi. Poszukać strategii, które pomogą zadbać o niezaspokojone
Wchodzę do mieszkania i słyszę krzyk mojego starszego dziecka. Widzę, że W. zamknęła się w pokoju i coś przeżywa, płacze. Powód nie jest mi znany. – Co się dzieje? – pytam męża. – W. chciała trzeciego loda, kiedy byliśmy na Kępie, a ja powiedziałem nie. Przyjęła to. Było spokojnie. Przyszliśmy
Zmęczenie, pośpiech, codzienne rodzicielskie wyzwania oraz nieustanne mierzenie się z zapisanymi w nas wzorcami postępowania, potrafią odbierać wewnętrzną moc i energię. Kiedy jest mi trudno i źle, jestem zmęczona i niewyspana, zaczynam myśleć o sobie (i innych) w mało budujący sposób. Otwieram wówczas szufladę z dobrymi myślami, które wspierają mój
Ponieważ niemal zawsze uczono nas, aby być posłusznym i nie sprzeciwiać się innym – w szczególności dorosłym – dziś trudno jest nam odnaleźć się w sytuacjach wymagających asertywności i komunikowania granic. Czasem nie wiemy, czy i jak reagować na czyjeś uwagi lub czyjś sposób postępowania wobec nas i naszych dzieci.
