Mimo że sporo wiemy już na temat zdrowego rozwoju dziecka w różnych obszarach i ufnej więzi z nim, istnieją dorośli, którzy wciąż pozostają wierni klapsom i biciu dziecka oraz przemocowemu podejściu do niego. Niestety ani jedno, ani drugie NIE pomaga dziecku stawać się silniejszym, odporniejszym i “mądrzejszym” człowiekiem; lepiej się
Jako dzieci niejednokrotnie słyszeliśmy od bliskich sobie dorosłych przykre i niewspierające komunikaty. Nie dziwi więc fakt, że stały się one nieodłączną częścią naszego życia. Czy jednak oznacza to, że mamy dziś bezrefleksyjnie je powtarzać i “karmić” nimi swoje dzieci? Oczywiście, że nie. Słowa, które wypowiadamy mają wielką moc i w
W dzieciństwie i okresie dorastania nieraz słyszeliśmy komunikaty typu: “Nie płacz, przecież nic się nie stało!”, “Bądź grzeczny i przestań się mazać”, “Taki duży chłopak i płacze. Wstydź się!”… Nie ma się więc czemu dziwić, że czasem automatycznie powielamy dawne wzorce i uznajemy płacz dziecka jako oznakę jego słabości i
Dorosłym często wydaje się, że przemoc wobec dziecka wiąże się wyłącznie z używaniem siły fizycznej wobec niego np. biciem go, czy szarpaniem. Tymczasem istnieje szereg zachowań i metod wykorzystywanych w relacji z dzieckiem, z których dorośli korzystają czasem zupełnie bezwiednie, a które odbijają się na psychice dziecka i sprawiają, że
Nasze myśli potrafią wprowadzić nas w stan bardzo przykrych emocji, a tym samym gorszego nastroju i niższego poczucia własnej wartości. Mimo to mówimy do siebie różne trudne przykre rzeczy typu.: „Jestem do niczego” czy „Jestem beznadziejną mamą” nawet kilka razy dziennie. Czy te i podobne myśli wnoszą coś dobrego do
Kiedy dziecko zachowuje się w męczący dla nas sposób, często wydaje nam się, że “robi nam na złość”, “przesadza”, “wymyśla” i “kombinuje”. Przy takim założeniu rodzi się nas złość i frustracja; poczucie bezsilności i niechęci do swojej pociechy. Żadne z tych stanów nie pomagają poczuć się lepiej ani jej, ani
Każdy z nas chciałby być doceniany i zauważany przez innych. Niemal codziennie oczekujemy od swoich najbliższych, że nas dostrzegą, obdarzą czułością, otuchą i zrozumieniem. To zupełnie naturalne. Wszyscy potrzebujemy wsparcia, akceptacji, uwagi, empatii i miłości. Zanim je jednak otrzymamy, możemy uczyć się dawać je sobie i innym. Często wtedy jakość
Dużo mówi się dziś o tym, aby nie zostawiać dzieci samym sobie w płaczu oraz z trudnościami, z jakimi mierzą się w danej chwili. I wspaniale, że uczymy się takiego podejścia, ponieważ wspiera ono zdrowy rozwój młodych ludzi i ich poczucie własnej wartości (na całe życie). Ważne jednak, aby pamiętać,
Kiedy dzieci wykrzykują do nas przykre słowa, zwykle bardzo się denerwujemy. Czujemy złość, smutek, strach, zakłopotanie, wstyd, zniechęcenie itd. Nie ma się czemu dziwić, nie ma nic przyjemnego w słuchaniu raniących komunikatów od osób, które bardzo kochamy i dla których zrobilibyśmy wszystko… Czy jednak dzieci chcą nas krzywdzić i sprawiać
Każdy z nas chciałby być traktowany z szacunkiem i ze zrozumieniem. Niezależnie od sytuacji w jakiej się znajdujemy, wszyscy potrzebujemy bowiem autonomii, poczucia sprawczości i wpływu na swoje życie; dobrostanu fizycznego i emocjonalnego, rozwoju, odpoczynku, godności itd. Mamy uniwersalne potrzeby, uczucia i emocje oraz osobiste granice. Płeć nie ma w
