Znasz to uczucie, które ogarnia Cię w chwilach bezradności i zwątpienia w swoją matczyną moc? Kiedy starasz się z całych
Nie lubię Cię! Nie kocham. Ani ciebie, ani taty. Jesteś głupia! Wyrzucę stąd Oliwka! – rzuca moja córka w przypływie trudnych emocji. – Słyszę, że z czymś ci trudno. – Tak! Idź sobie. – krzyczy i zamyka drzwi do swojego pokoju. – Wika, widzę, że się zdenerwowałaś i to dość
– Mamo, chcę na dwór! – rzuca donośnym głosem moja córka. – Słyszę, że chcesz wyjść. – No, bo nie chcę już siedzieć w domu. – Rozumiem Cię. Ja natomiast jestem zmęczona i potrzebuję sobie tutaj poleżeć. Tata wraca później, więc jesteśmy same z maluszkiem. – Ale ja chcę iść
Na placu zabaw… – Wika, czy jesteś głodna? Mam dla ciebie kaszę z owocami. – Jestem, zaraz zjem mamo, jeszcze chwilę, bo buduję fortecę. – Widzę, że się zaangażowałaś. Chciałabym tylko, żebyś zjadła, jeśli czujesz się głodna. – Teraz nie mogę mamo, za chwilę tylko skończę taką część tutaj… –
– Mamo, a Ty płaczesz? – Nie, córeczko. Jest mi smutno. – Widzę. A czemu? – Zmarł wielki człowiek tego świata, Jesper Juul i jakoś mi tak nostalgicznie. – A to pan od książek o dzieciach? – Tak. – Mamo, no to on nie umarł. – Co masz na myśli?
Nie jest ważne to, że popełniasz błędy w rodzicielstwie, że zdarza Ci się stracić cierpliwość albo unieść się w trudnych emocjach… Nie jest niczym niewłaściwym to, że wciąż jeszcze uczysz się empatycznej komunikacji z dzieckiem i ona nie zawsze Ci się udaje… Że mimo wiedzy i nowych doświadczeń nie zawsze
