Mamo, pójdziemy dzisiaj na lody na Kępę? – Nie, nie chce iść tam na lody. – Czemu? – Bo nie chce przeznaczać pieniędzy na to, co ci nie służy. Te lody zawierają składniki, na które masz mniejszą lub większą alergię. – Ale Tomek i Zosia zawsze jedzą tam lody i
Nie lubię Cię! Nie kocham. Ani ciebie, ani taty. Jesteś głupia! Wyrzucę stąd Oliwka! – rzuca moja córka w przypływie trudnych emocji. – Słyszę, że z czymś ci trudno. – Tak! Idź sobie. – krzyczy i zamyka drzwi do swojego pokoju. – Wika, widzę, że się zdenerwowałaś i to dość
– Mamo, chcę na dwór! – rzuca donośnym głosem moja córka. – Słyszę, że chcesz wyjść. – No, bo nie chcę już siedzieć w domu. – Rozumiem Cię. Ja natomiast jestem zmęczona i potrzebuję sobie tutaj poleżeć. Tata wraca później, więc jesteśmy same z maluszkiem. – Ale ja chcę iść
Na placu zabaw… – Wika, czy jesteś głodna? Mam dla ciebie kaszę z owocami. – Jestem, zaraz zjem mamo, jeszcze chwilę, bo buduję fortecę. – Widzę, że się zaangażowałaś. Chciałabym tylko, żebyś zjadła, jeśli czujesz się głodna. – Teraz nie mogę mamo, za chwilę tylko skończę taką część tutaj… –
– Mamo, a Ty płaczesz? – Nie, córeczko. Jest mi smutno. – Widzę. A czemu? – Zmarł wielki człowiek tego świata, Jesper Juul i jakoś mi tak nostalgicznie. – A to pan od książek o dzieciach? – Tak. – Mamo, no to on nie umarł. – Co masz na myśli?
„Magda, powiedz mi, jak mam reagować, kiedy moja córka (prawie 4lata) zabiera dzieciom zabawki, wyrywa im je z rąk, albo je sypie piachem. Bo ja wtedy podbiegłam i jej tłumaczę, ze nie wolno, że to boli, albo że to nie jest miłe dla innych itd. Że tak nie można, że
🙇♀️🙇🏻♂️18 albo czymś rzuca, komunikuje w ten sposób swoje emocje i kryjące się za nimi niezaspokojone potrzeby albo też rozładowuje napięcia, które zgromadziły się w jego ciele. 🗣Dojrzali dorośli swoje silne przeżycia wyrażają w inny sposób. Nie używają do tego ciała, a to, co czują, przekazują raczej słowami. Potrafią (lub
– O matko! Co Ci się stało? – rzucam do córki, która weszła, a raczej wtoczyła się do mieszkania po ostatniej rowerowej wycieczce. – Nic! Nic! Nic! – Wykrzykuje i płacze jednocześnie…, a wygląda trochę niecodziennie – krew leje się z nogi i łokcia, zadrapania na twarzy… Jestem trochę wystraszona
– Mamo, mamo, wszystkie kulki się wysypały. Wszystko przez ciebie. Wchodzę do pokoju córki. Widzę, że pudełko ze szklanymi kulkami wysunęło się z jej mokrej dłoni (dosłownie przed chwilą kąpała lalkę…). – Widzę, że się wysypały, ale co ja mam z tym wspólnego? – To przez ciebie, ach… – wyrzuca
„Magda, często piszesz, że bezwarunkowa akceptacja dziecka to podstawa jego zdrowego poczucia własnej wartości i zrównoważonego rozwoju emocjonalnego, społecznego i intelektualnego. No, ale przecież nie może być tak, że rodzic ma zgadzać się na wszystko, co dziecko robi i czego chce. No bo jak ja mam akceptować zachowanie synka, kiedy
