W poczuciu rodzicielskiej bezradności, zmęczenia i przytłoczenia często zdarza nam się powiedzieć coś, czego później żałujemy. To zrozumiałe, nikt z nas nie jest z kamienia. Mamy swoje historie, uczucia, emocje, granice i potrzeby. Czasem trudno się o to wszystko zatroszczyć i właśnie wtedy uruchamiają się w nas automatyczne reakcje –
Jeśli próbujemy zachęcić dzieci do współpracy, denerwując sięi nieustannie podnosząc na nie głos, to musimy liczyć się z zupełnym niepowodzeniem. Nacisk nie działa (zwłaszcza długofalowo) i nie uczy dzieci niczego dobrego. Myślę, że każdy z nas ma tego świadomość. Co więc robić, gdy opadają nam ręce, bo setna “prośba” nie
Wszyscy chcemy, aby nasze dzieci potrafiły odnaleźć się w trudnych sytuacjach i przeprosić druga osobę, kiedy ją zranią i naruszą jej granice. Często mówimy wówczas: „Przeproś dziewczynkę, zobacz, że przez ciebie płacze”, albo „Powiedz ładnie przepraszam. Wtedy Basia znów będzie chciała się z Tobą bawić”, i wymagamy od dzieci, aby
Jeżeli chcemy, aby nasze dzieci wyrastały w zdrowym poczuciu, że są wartościowe i poradzą sobie z różnymi trudnościami, mamy za zadanie, zwracać się do nich we wspierający sposób. Komunikaty typu: „Nie dasz rady!”, „Jesteś za mały!” lub „W ogóle się nie starasz!” nie dodadzą dziecku siły i odwagi dziś i
o, w jaki sposób mówimy do dzieci, gdy jedzą posiłek, wpływa na ich zainteresowanie jedzeniem i chęć poznawania nowych smaków, a także nastawienie dzieci do odżywiania się dziś i w przyszłości. Atmosfera przy stole nie powinna bazować na starych przekonaniach mówiących o tym, że zmuszanie dzieci do „zjedzenia jeszcze łyżeczki”,
W naszej kulturze wciąż istnieją pewne przekonania, które bardzo niekorzystnie wpływają na nasz sposób postępowania wobec dziecka i jego rozwój. Jeśli chcemy dla swoich dzieci dobrego zdrowia psychicznego i fizycznego, mamy za zadanie spojrzeć na nie z bardziej świadomej perspektywy. Chciałabym aby dzisiejszy post się do tego przyczynił i obalił
Wiem, że czasem trudno jest się powstrzymać przed ostrą odpowiedzią na niewspierające uwagi ze strony innych, zachęcam jednak, aby próbować mówić inaczej. Wierzę, że ten post Wam w tym pomoże!
Ile razy zdarzyło Ci się usłyszeć…: „No przy mnie był taki spokojny, a przy Tobie od razu się złości i płacze. Tak go wychowałaś…” Albo: „W przedszkolu był bardzo grzeczny, nie mam pojęcia dlaczego przy pani/panu się tak zachowuje.” Lub też… zauważyłaś/-eś, że dziecko jest zupełnie inne (np. wybuchowe i
Słowa, które wypowiadamy, mogą ranić dzieci i stać się ich wewnętrznym głosem na całe życie. Dlatego tak ważne jest, aby uczyć się mówić do dzieci tak, by je wzmacniać i karmić zaufaniem do siebie… Oto post, który Wam w tym pomoże. Niech wspiera Was w codziennej komunikacji.
Wymaganie od dzieci, aby były grzeczne (czyli najczęściej nie wyrażały swoich emocji i nie płakały, ale robiły to, co się im każe…), powoduje, że dzieci się blokują i uczą się dopasowywać do oczekiwań innych, kosztem siebie. Mogą wówczas cierpieć na niskie poczucie wartości oraz zaburzenia natury fizycznej i psychicznej. Dlatego
