Każdy z nas chciałby chwili spokoju w sytuacji, gdy rozmawia z drugą osobą przez telefon, czy na żywo. Niestety zazwyczaj właśnie wtedy dziecko czegoś od nas potrzebuje, zaczyna się złościć, krzyczeć lub płakać i robić inne rzeczy, które nas denerwują. Takiego zachowania dziecka można upatrywać w jego niezaspokojonych potrzebach i
Kiedy dziecko wierci się podczas posiłku, odrabiania lekcji, czesania go, czy zakładania mu kurtki, rodzice zwykle reagują poirytowaniem. Wymagają od dziecka, aby się “uspokoiło” i skupiło na tym, co robi. Nieustannie zwracają mu uwagę i żądają, aby stało, bądź siedziało w jednym miejscu. Tymczasem ruch, w który wprowadza się dziecko,
Dzieci uczą się przez działanie, chcą próbować nowych rzeczy i eksplorować świat. Komunikaty typu: „Uważaj!”, „Mówiłam, że tak będzie”, „Jesteś na to za mały” itp., nie pozwalają dzieciom rozwijać skrzydeł. Jeśli zdarza się nam raz na jakiś czas w porządku, ale jeśli wypowiadam je nieustannie, mają one duży wpływ na
Każdy rodzic chciałby, ale jego dziecko z nim współdziałało i bez słowa sprzeciwu wypełniało różne zadania i prośby. Ponieważ współczesny świat stawia przed nami coraz to bardziej złożone wyzwania, rozpaczliwie szukamy spokoju i łatwości w obszarach, w których (jak nam się wydaje), mamy więcej kontroli. Dlatego rzucamy dzieciom, nieraz kilka
Dziecko zachowuje się „źle” wówczas, kiedy źle się czuje. Jeśli chcemy, aby zachowywało się “lepiej”, najpierw mamy pomóc mu lepiej się poczuć. I nie chodzi tutaj o akceptowanie każdego postępowania dziecka, ale zauważenie, że z dzieckiem dzieje się coś trudnego i pokazanie mu, że może na nas liczyć. Mimo że
Kiedy jesteśmy zmęczeni i potrzebujemy chwili przerwy od dzieci, włączają się w nas dość prymitywne odruchy i nerwowe reakcje. Wypowiadamy wówczas wiele krzywdzących słów, które zamiast pomóc dzieciom lepiej się poczuć i “łagodniej” zachowywać, działają zupełnie odwrotnie. Tymczasem to, co mówimy do młodych ludzi, decydująco wpływa na ich sposób postępowania,
Powtarzanie dzieciom tego samego sto i więcej razy potrafi dać się we znaki każdemu z nas. To zrozumiałe, że chcielibyśmy więcej łatwości i spokoju. Tymczasem nie zawsze da się je uzyskać i poczuć, że dzieci z nami współdziałają. Ważne jednak, aby pamiętać, że dzieci NIE robią nam na złość i
Rozmowa z 11-letnią dziewczynką, która bywa ostatnio rozdrażniona i wybuchowa. Nie chce współdziałać, ani dzielić się tym, co u niej. -Jak się masz? -Nie wiem. -Trudno to nazwać, czy nie chcesz rozmawiać? -Nie wiem. -Zastanów się. Spokojnie. Zaczekam tutaj. (…) -O coś chodzi, ale nie wiem, o co. -Czujesz, że
Jako dzieci niejednokrotnie słyszeliśmy od bliskich sobie dorosłych przykre i niewspierające komunikaty. Nie dziwi więc fakt, że stały się one nieodłączną częścią naszego życia. Czy jednak oznacza to, że mamy dziś bezrefleksyjnie je powtarzać i “karmić” nimi swoje dzieci? Oczywiście, że nie. Słowa, które wypowiadamy mają wielką moc i w
Kiedy dziecko zachowuje się w męczący dla nas sposób, często wydaje nam się, że “robi nam na złość”, “przesadza”, “wymyśla” i “kombinuje”. Przy takim założeniu rodzi się nas złość i frustracja; poczucie bezsilności i niechęci do swojej pociechy. Żadne z tych stanów nie pomagają poczuć się lepiej ani jej, ani
