Wika, gdzie jesteś? – pytam, wchodząc do pokoju córki. Cisza. – Kochaaaanie, gdzie jeeeesteś? Córka nie odzywa się. – Myślę, że stałaś się niewidzialna. Czy tak? – wchodzę w świat zabawy, bo z różnych powodów trudno nam jest dziś złapać bliższy kontakt. – Czy jest tak, że założyłaś czarodziejską pelerynę
W naszym myśleniu o Porozumieniu bez Przemocy obecnych jest wiele mitów, których kurczowo się trzymamy, a które oddalają nas od próbowania i uczenia się tego bardzo wartościowego podejścia do komunikowania się z dziećmi i dorosłymi. Liczne doświadczenia i prowadzone w ostatnich latach badania weryfikują te przekonania i wykazują, że bezprzemocowa
Dziś w supermarkecie, w kolejce do kasy samoobsługowej. W sklepie mnóstwo osób, niemal każdy w pośpiechu. W powietrzu unosi się ciężka aura napięcia fizycznego i emocjonalnego. Przy jednej z kas stoi mama z (jak się później dowiaduję) czteroletnim synkiem. Chłopiec bardzo chce uczestniczyć w rozłożeniu zakupów i skanowaniu kolejnych artykułów.
Tego dnia wyczerpałam niemal wszelkie pokłady swojej energii. Brakowało mi snu i chwili oddechu. Wieczorem czułam się wypompowana i rozdrażniona. – Wika, chciałabym, żebyś wyszła już z wanny. – Ale mamo, ja się jeszcze bawię. Jeszcze chwilę. – Dobra, ale ile to jest ta chwila? – No to ustaw zegarek
– Pani córka coś dzisiaj niegrzeczna – rzuca pani na targu. Uśmiecham się łagodnie i dopytuję: – Co ma Pani na myśli? – No biega nerwowo i wszystkiego dotyka. – Czy dobrze rozumiem, że to pani przeszkadza? – pytam spokojnie. – No nie. Ale co ona tak się zachowuje? –
– Moje gadanie dziś do Wiki w ogóle nie działa. – No obserwuję Was i widzę, że trudno jest Wam złapać kontakt. – Dlaczego tak jest, Madzia? – A jak to ty czujesz? – Że ja jej o czymś mówię, a ona zupełnie nie reaguje. Proszę o coś na spokojnie,
W jednym z przedszkoli… – Jestem głupi, głupi, głupi… – woła 4-letni chłopiec, biegając w kółko po sali sportowej. Siadam na podłodze i z zaciekawieniem obserwuję dziecko. Jesteśmy sami, pozostałe maluchy jedzą właśnie posiłek. Jaś go odmawia. – Głupek, głupek… Jestem głupi. – Słyszę cię, Jaś. – Wcale nie, wcale
Drodzy Rodzice, Opiekunowie, Nauczyciele! Pragnę dziś przedstawić Wam autorską kolekcję bawełnianych koszulek dla dzieci z sentencjami w duchu Rodzicielstwa Bliskości i Porozumienia bez Przemocy. ❤️❤️❤️ Czas wyjść na ulice, zawitać do pobliskich domów, szkół i przedszkoli. Odwiedzić osiedlowe place zabaw i parki dziecięcej rozrywki. Nadszedł przełomowy moment, w którym my –
– Madzia, ja nie mogę tak gadać z Wiką. – Tak, czyli jak? – No, że mówię jej na przykład: „kiedy tak robisz, to jest mi trudno”. – Czy dobrze rozumiem, że nie pasuje ci forma? – Nie gra mi to „trudno”, bo mi nie jest trudno, tylko mnie totalnie
Dzieci, (a właściwie ich mózgi), uczą się przez obserwację, naśladowanie, działanie. Uczą się przede wszystkim w relacji i poprzez nią. To, w jaki sposób odpowiadamy na ich postawy, potrzeby, emocje, wpływa na ich rozwój w każdym obszarze życia. Nasze reakcje, zachowania, przekonania i wartości stają się więc naturalnie zasobami naszych
