Tuż przed wyjściem do parku. – Ja chcę to! – woła synek i wyciąga z szafy płaszcz ze skrzydłami anioła, należący wcześniej do jego starszej siostry. – Ale już jesteś ubrany i wychodzimy – przypomina córka. – Ale ja chcę! – powtarza maluch, po czym z impetem sięga po płaszcz
Zmęczenie i poczucie niemocy czasem tak bardzo dają nam się we znaki, że nie mamy możliwości, aby prowadzić z dziećmi empatycznie kwieciste rozmowy. W takich sytuacjach wspierająca okazuje się być empatia, rozumiana jako bycie blisko swoich pociech i pokazanie im, że nie są same i nie zostawimy ich bez wsparcia
Leżymy z córką na kanapie, przytulamy się i rozmawiamy o temacie, który niejednokrotnie wpędza nas (rodziców) w stan poirytowania i bezradności… -Zauważyłam, że ciężko ci wstać rano i wyjść na czas do szkoły, co? -Nie lubię tego. -Czego dokładnie? -Nie wiem. -Zastanów się spokojnie. Mamy czas. Cisza. -Dalej nie wiem.
– Nic mi nie wychodzi! – rzuca moja córka, drąc kolejną kartkę papieru podczas malowania farbami. – Co masz na myśli? – pytam. – Wszystko jest głupie, a ja maluje najgorzej na świecie. (Tutaj wyrwało mi się prawie: “No coś ty! Malujesz super itd…”, ale się powstrzymałam.). – Brzmi jak
“Ty i te twoje bezstresowe wychowanie! Zobaczysz, co z niego wyrośnie!” – powiadają przeciwnicy rodzicielstwa pełnego empatii i emocjonalnej świadomości. Tym samym podcinają skrzydła dorosłym, starającym się wychowywać swoje dzieci na silnych ludzi, potrafiących obchodzić się ze swoimi emocjami i z uczuciami oraz konstruktywnie radzących sobie ze stresem. Trudno nie
Nagradzanie dzieci materialnymi rzeczami nie wzmacnia motywacji dzieci do nauki i działania (wbrew pozorom), ani nie pomaga dzieciom trwale zapamiętywać, jakie aktywności i postawy są wartościowe i wspierające dla dziecka i drugiego człowieka, a jakie nie. Dzieje się tak dlatego, że połączenia między neuronalne w mózgu dziecka, (odpowiadające m.in. za
Od dziesięcioleci słyszymy te same powiedzenia typu: „Dzieci i ryby głosu nie mają”, „Wszystko jest kwestią organizacji”, „Złość piękności szkodzi”. Na pozór niewinne stwierdzenia potrafią wnieść do życia dzieci i nas, dorosłych, dużo napięcia, niepotrzebnej presji i szkodliwych przekonań o sobie (a co za tym idzie trudności psychicznych i emocjonalnych).
Od dziesięcioleci słyszymy te same powiedzenia typu: „Dzieci i ryby głosu nie mają”, „Wszystko jest kwestią organizacji”, „Złość piękności szkodzi”. Na pozór niewinne stwierdzenia potrafią wnieść do życia dzieci i nas, dorosłych, dużo napięcia, niepotrzebnej presji i szkodliwych przekonań o sobie (a co za tym idzie trudności psychicznych i emocjonalnych).
Kiedy dziecko zrobi coś, czego nie chcieliśmy, często odpalają się w nas różne programy i przekonania typu: “Musi dostać karę, inaczej się nie nauczy”, “Dostanie nauczkę, to zacznie mnie szanować” itp.. Przy takiej narracji nietrudno o nakręcenie się w agresywnej złości na dziecko i przemocowe działania wobec niego (tj. szarpanie,
Zamiast dawać rady innym rodzicom, pytajmy o ich zdanie na dany temat i sprawdzajmy, jak możemy pomóc. To wystarczy. Oto post, który podpowie, jak to robić. Niech Was wspiera i inspiruje! ❤️❤️❤️
