Co dzień wieczorem, tuż przed pójściem spać praktykujemy wdzięczność. Rozmawiamy o tym, za co dziękujemy sobie i innym. Ćwiczymy w ten sposób uważność i dostrzeganie dobra w tym, co mamy. Uczymy się też wrażliwości na siebie i innych oraz doceniania małych (- wielkich) rzeczy. Dużo dobrej energii i siły daje
Przyszedł czas, w którym niełatwo jest nam się odnaleźć. Często nie wiemy, co robić. Jak postępować i żyć. Co wybierać. Jesteśmy zmęczeni i przeciążeni. Odczuwamy złość, lęk, bezradność, niepokój. Sytuacja zmusiła nas do dokonania radykalnych zmian, do których powoli się przyzwyczajamy. Czasem idziemy do przodu, czasem się cofamy. Zatrzymujemy się
Oto my i nasza siódma rocznica ślubu. Właśnie TAK ją świętujemy. Gdyby nie 👑🦠, celebrowalibyśmy podobnie. Ważne, że w zdrowiu, łagodności i zrozumieniu. 🙏 Kiedyś to było za mało. Niewystarczająco. Chciałam więcej, bardziej efektownie. Myślałam, że to ma znaczenie i daje siłę. I dawało, ale nie mnie i nam, tylko mojemu ego.
– Mamo, o nie! Zapomniałam zabrać swój portfel! – woła moja córka w samochodzie, w drodze na zakupy. – Był dla ciebie ważny? – No, mega. Wracamy mamo po niego. Proszę! Proszę! – Kochanie, chciałabym już dotrzeć na targ. – Ale mamo! Ty nic nie rozumiesz! – krzyczy, łkając. –
Przeleżałam dziś pół dnia. Pozwoliłam sobie na to. Bez wyrzutów sumienia i poczucia, że marnuję czas, bo to był najbardziej wartościowy czas ever. W poszanowaniu własnych potrzeb i granic. W lekkości, spokojnym, głębokim oddechu, empatii i łagodności do tego, co we mnie żywe; co domagało się uwagi i zaopiekowania. Kiedyś
– Jestem taka zdenerwowana, że mam ochotę powiedzieć kura przez „w”. – Dzięki, że się tym dzielisz. A co cię tak zdenerwowało, córeczko? – To, że mnie pospieszacie. Nie ma szkoły. Nie ma pracy, a wy mi cały czas gadacie. – Słyszę, że chciałabyś więcej spokoju. Tak? – Tak, świetego
Moja sześcioletnia córka w ciągu ostatnich dni, w różnych sytuacjach, bardzo intensywnie i nerwowo się śmiała. Dostawała przysłowiowej głupawki przy każdej nadarzającej się okazji. Jakoś trudno było mi chwilami to przyjąć i dotrzeć do źródła. Dopiero po dwóch dniach zrozumiałam, co kryje się za jej zachowaniem i dostroiłam swoją postawę
Ma10luch raczkuje i co kilka chwil wdrapuje się – to na moje nogi – to na ręce. Starsza córka próbuje rozwiązać krzyżówkę i zadaje mi mnóstwo pytań. W mieszkaniu panuje totalny chaos. Ziemniaki są jeszcze nieugotowane. Poziom mojego głodu sięga zenitu. Synek zaczyna płakać. Biorę go na ręce. Próbuję znaleźć
Kopnęłam tatę! – Wiem, słyszałam wszystko i widzę, że ci z tym trudno. Jesteś rozzłoszczona i wystraszona? – Tak! Nie wiem, co mnie ogarnęło – mówi moja córka w płaczu i poczuciu bezradności. – I wystraszyłaś się tego? – Tak. – Rozumiem. Chcesz się przytulić? – Nie teraz. – Tata
Leżysz i nic nie robisz, a obiad nieugotowany?”, „Śpij razem z dzieckiem w czasie jego drzemki, inaczej się wykończysz”, „Nie śpij z dzieckiem, bo przyzwyczaisz”, „Malujesz się? To nie wypada. Matki się nie malują”, „Zadbaj o siebie, bo wyglądasz na zmęczoną!”, „Ja miałam troje dzieci i jakoś dawałam radę; dom
