Randka była 🥰 i… się skończyła. 😁 Ale dobrze że była. Kiedy wychodzisz z domu z partnerem / partnerką, nagle okazuje się, że spotykasz się z trochę innym człowiekiem. Z dwojgiem innych ludzi. 💆♂️💆🏻♀️ Ciągłe przybywanie w towarzystwie dzieci nie zawsze sprzyja spokojnym rozmowom, odkrywaniu i usłyszeniu siebie nawzajem. 🤷🏻♀️Nie znaczy to oczywiście, że na co
W dzisiejszej Gazecie Wyborczej wywiad ze mną. 👩🏻💻 O tym, czym jest presja wobec dziecka i że warto ją odpuścić. O wartości empatycznej komunikacji z nim i uczeniu się przez dziecko siebie i świata w relacji z nami. O tym, że jako rodzice zawsze mamy wybór… To my podejmujemy decyzję o
– Córeczko, czekam na Ciebie, stoję przy drzwiach i chciałabym już wyjść. – Zaraz. Czekaj. Szukam czegoś. – A czego? To może ci pomogę? – Butów. – Butów w garderobie? – No tych wypranych. – Letnich? – No. – Ok, ale jest zero stopni, bardzo zimno, więc… – Ale ja
Moje wyobrażenie dobrego i szczęśliwego życia mocno ewoluowało w ciągu ostatnich piętnastu lat. Kiedyś chciałam mieć duży, pięknie urządzony dom z ogrodem i basenem, nowoczesny samochód, poczucie niezależności finansowej, rozumianej wówczas jako: „mogę pozwolić sobie na wiele, jeśli nie na wszystko”. Pragnęłam mieć dziesięć fakultetów (zrobiłam trzy 😃), napisać doktorat
Starsze dzieci chcą być integralną częścią nowego rodzinnego życia, które wydarza się w chwili przyjścia drugiego (czy kolejnego) dziecka na świat. Pragną aktywnie uczestniczyć w dużej zmianie i na nowo odnajdywać się w codzienności u boku życzliwych sobie dorosłych. Chcą czuć się ważne, usłyszane, zauważone i uwzględnione. Chciałby być blisko
– Hej, co porabiacie? – pytam dzieci (7-8 lat) podczas przerwy w jednej ze szkół, z którą współpracuję. – Gramy. – O, mogę chwilę popatrzeć? – No. Spoko. – I na czym polega gra? Co tu robicie? – Zabijamy ludziki. – Lubicie to? – No jasne! – rzuca jeden z
– Mamo, a dzieci w szkole siedzą na ławkach? – Tak, siedzą w ławkach przy stolikach. – Ale ile tak siedzą? – Różnie, Kochanie. Zwykle kilka godzin dziennie z przerwami. – Co ty mówisz? – Córeczko, jedna lekcja trwa 45 minut, później jest przerwa i kolejna lekcja. Później znów lekcja
Przez lata uczono nas skrywania swoich uczuć i emocji. Kazano je tłumić, fałszować, przemilczać, wypierać. Kiedy było nam przykro, nie raz słyszeliśmy: „daj spokój, nie ma się co mazać”, „przecież nic się nie stało”. Kiedy odczuwaliśmy strach, niejednokrotnie wmawiano nam, że „trzeba być dzielnym i nie ma się czego bać”.
– Mamo, a czemu pani tak bardzo krzyczała na tego pana? – Pan zarysował Pani auto. Była zdenerwowana. – No wiem, ale czemu tak bardzo krzyczała i rzucała? – Pytasz, czemu rzuciła torebkę na ziemię i bardzo głośno krzyczała? – No. – Myślę, że było jej bardzo trudno. Jak ty
🎄💓Ode mnie dla Was. 💓🎄 Gdyby w najbliższym czasie zdarzyło Ci się usłyszeć od innych dorosłych: – Nie noś, bo przyzwyczaisz! – Zostaw, niech się wypłacze! – Nie reaguj na każdy płacz, bo go rozpieścisz. – Za długo karmisz piersią, przecież to już sama woda. – Jesteś na każde zawołanie, to
