Znasz to uczucie, które ogarnia Cię w chwilach bezradności i zwątpienia w swoją matczyną moc? Kiedy starasz się z całych
Podniosłam głos. Przelało się. Nie starczyło mi cierpliwości, ciekawości i uważności na to, co chciało zakomunikować moje dziecko. – Kochanie, przepraszam – mówię po godzinie od zaistniałej sytuacji – Przepraszam za to, że podniosłam głos i cię nie wysłuchałam. – Yhy. – Przykro ci było? – Nie. – A jak?
– Cześć! – rzuca moja córka, wstając dziś w kiepskim nieco nastroju. – Hej, Kochanie! Chcesz się przytulić? – Nie. – Rozumiem. – Mogę coś dla ciebie zrobić? – pytam spokojnie. – Tak. Nie zadawać mi pytań, ani nie mówić. Nie prosić mnie o nic i nie hałasować. Idę do
– Zobacz jaki efekt uzyskałam? – rzuca moja córka wczoraj wieczorem i pokazuje mi swój nowy obrazek. – O! Pokaż, jestem go bardzo ciekawa. – To jest głowa i mózg. – No widzę je. I jest tu jeszcze jakiś napis? – No, że nasz mózg może czasem zaszaleć. – A
Zakrapiam synkowi nos solą fizjologiczną. Nie przepada za tym, ale szczęśliwie udaje mi się zrobić to delikatnie. Po kilku chwilach ściągam wydzielinę aspiratorem. Tego też nie lubi, ale powoli oczyszczam jego nos. Córka śpi w pokoju obok. Nagle wbiega radośnie do salonu, siada na macie, na której leży młodszy brat,
Randka była 🥰 i… się skończyła. 😁 Ale dobrze że była. Kiedy wychodzisz z domu z partnerem / partnerką, nagle okazuje się, że spotykasz się z trochę innym człowiekiem. Z dwojgiem innych ludzi. 💆♂️💆🏻♀️ Ciągłe przybywanie w towarzystwie dzieci nie zawsze sprzyja spokojnym rozmowom, odkrywaniu i usłyszeniu siebie nawzajem. 🤷🏻♀️Nie znaczy to oczywiście, że na co
W dzisiejszej Gazecie Wyborczej wywiad ze mną. 👩🏻💻 O tym, czym jest presja wobec dziecka i że warto ją odpuścić. O wartości empatycznej komunikacji z nim i uczeniu się przez dziecko siebie i świata w relacji z nami. O tym, że jako rodzice zawsze mamy wybór… To my podejmujemy decyzję o
– Córeczko, czekam na Ciebie, stoję przy drzwiach i chciałabym już wyjść. – Zaraz. Czekaj. Szukam czegoś. – A czego? To może ci pomogę? – Butów. – Butów w garderobie? – No tych wypranych. – Letnich? – No. – Ok, ale jest zero stopni, bardzo zimno, więc… – Ale ja
Moje wyobrażenie dobrego i szczęśliwego życia mocno ewoluowało w ciągu ostatnich piętnastu lat. Kiedyś chciałam mieć duży, pięknie urządzony dom z ogrodem i basenem, nowoczesny samochód, poczucie niezależności finansowej, rozumianej wówczas jako: „mogę pozwolić sobie na wiele, jeśli nie na wszystko”. Pragnęłam mieć dziesięć fakultetów (zrobiłam trzy 😃), napisać doktorat
