Kiedy dzieci wykrzykują do nas przykre słowa, zwykle bardzo się denerwujemy. Czujemy złość, smutek, strach, zakłopotanie, wstyd, zniechęcenie itd. Nie ma się czemu dziwić, nie ma nic przyjemnego w słuchaniu raniących komunikatów od osób, które bardzo kochamy i dla których zrobilibyśmy wszystko… Czy jednak dzieci chcą nas krzywdzić i sprawiać
Z ostatniego postu dowiedzieliście się, dlaczego nie warto mówić dziecku źle o drugim rodzicu. Dziś podpowiem Wam, jak rozmawiać z dzieckiem i powiedzieć mu o tym, że jego tata, czy mama naruszyli nasze granice; zrobili coś, co nas zraniło. Ważne, aby pamiętać, że jedna sytuacja nie równa się drugiej, dlatego
Kiedy spędzamy świąteczny czas w większym kręgu, często spotykamy się z różnymi podejściami do rodzicielstwa, dzieci, relacji i komunikacji. Niejednokrotnie słyszymy wówczas od innych dorosłych odmienne opinie na temat nas samych lub na temat naszych dzieci. Zdarza nam się zarejestrować komunikaty typu: – Nie noś, bo przyzwyczaisz! – Zostaw, niech
Moje dzieci bawią się od rana w „chowanego”. Córka kryje się w szafach i za drzwiami, a młodszy brat jej szuka. W momencie, w którym maluch jest blisko, córka wychyla się i krzyczy: „Bu!”; maluch podskakuje i głośno się śmieje. Córka za każdym razem przytula brata i mówi do niego:
Kiedy ktoś z bliskich, czy znajomych zadaje nam męczące i często niestosowne pytania, rodzi się w nas dużo trudnych emocji. Czasem mamy ochotę wykrzyczeć w złości kilka ostrych słów, czasem czujemy się zawstydzeni, czy zamrożeni i nie wiemy, co ze sobą zrobić. Dlatego tak ważne jest, abyśmy ćwiczyli swoją asertywność
Kiedy dzieci w złości wykrzykują do nas różne przykre słowa, odbieramy to zwykle bardzo personalnie. To naturalne – nikt z nas nie lubi być obrażany i raniony, jednak warto pamiętać o tym, że dzieci nie chcą nas skrzywdzić, ani sprawić tym przykrości, ale (biologicznie) nie są w stanie zapanować w
Ponieważ wiemy już, że pozostawianie dziecka samemu sobie w płaczu i silnych emocjach, nie wspiera jego rozwoju, trudno jest nam pozwolić dziecku odejść, kiedy nie chce ono kontaktu i bliskości z nami w chwili przeżywania czegoś trudnego. Tymczasem często jest tak, że dziecko nie potrzebuje dodatkowych bodźców w postaci naszej
Każdy z nas chciałby dobrze dogadywać się ze swoim dzieckiem. Pragnie je zrozumieć, zostać usłyszany i uwzględniony w różnych sytuacjach. Tymczasem niekiedy wydaje nam się, że mówimy, mówimy i mówimy, a do dziecka i tak nic nie dociera… Okazuje się, że są okoliczności, w których może dotrzeć całkiem sporo, a
Poranny pośpiech jest trudny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Wyzwala dużo napięcia i powoduje nieprzyjemne sytuacje, dlatego tak ważne jest, aby szukać możliwie najbardziej wspierających sposobów na to, by poranki były przyjemniejsze. Nam się to udało, więc dzielę się z Wami tym, co sprawiło, że nasz czas przed wyjściem
Tego dnia brakowało mi mocy. Spałam może 3 godziny (maluch miał trudną noc), dostałam miesiączki, a w ciągu dnia wydarzyło się kilka wymagających sytuacji. Po 21:00 padałam na łóżku w sypialni i powoli zasypiałam, kiedy nagle do pokoju wpadła moja zapłakana córka. -Co się stało? – wymamrotałam. -Tata mnie wkurzył
