Rozmowy z dziećmi na temat szkoły zwykle dotyczą tego, jak w niej było, jak poszedł im sprawdzian oraz co zjadły na obiad. Nie dość, że te pytania nic nie wnoszą i odpowiedzi dzieci są bardzo zdawkowe, to tak naprawdę nie pokazują nam, co dzieje się u naszych dzieci. W rezultacie
Co może pozwolić dzieciom uwolnić się od wysokiego poziomu napięcia emocjonalnego, którego doświadczają na co dzień? Rozwiązanie zamyka się w płynących z natury, prostych i łatwo dostępnych dla każdego z nas działaniach i aktywnościach. Oto 7 wspierających sposobów na to jak pomóc dzieciom ukoić ich poddenerwowany układ nerwowy, a tym
Rozmowa z moim pięcioletnim synem.– Chcę jeszcze jedną bajkę!– Rozumiem. Trudno Ci się oderwać, co?– Taaak! To było za krótko.– Możesz mieć takie wrażenie, natomiast ustaliliśmy jedną bajkę na 10 minut i czas minął.– Ale ja chcę! Wyjątkoooowo!– Widzę, że chcesz, jednak się na to zgadzam.– Syn zaczyna płakać i
Najczęściej zwracamy uwagę na nasze dzieci, kiedy robią coś, czego nie lubimy – coś, co narusza nasze granice albo granice innych osób. Dzieci szybko się uczą – pamiętają, że przybiegamy do nich niemal zawsze, kiedy się ze sobą kłócą. Aby zapamiętywały jednak to, co dobre dla nich i dla innych,
Bawię się z dziećmi w chowanego. Długo szukam córki, więc syn dołącza i bardzo chce mi pomóc. Co chwilę podpowiada, gdzie mogła schować się starsza siostra. Nagle córka wybiega z kryjówki i woła:– Musisz tak robić, Oli, musisz? Nie możesz chociaż raz przestać podpowiadać? Jesteś niefajnym bratem, wiesz? Totalnie! Chciałabym powiedzieć
Jako mała dziewczynka i nastolatka wiecznie się ruszałam i wierciłam. Nie działało na mnie: „Usiądź spokojnie”, „Przestań się kręcić”, „Jedz i się nie ruszaj” (Czy takie słowa komukolwiek pomagają?). Byłam potwornie wrażliwa. Na smaki, zapachy, dźwięki, a przede wszystkim krzywdę zwierząt i ludzi. Najczęstsze zdanie, jakie wypowiadałam jako dziecko, brzmiało:
Mimo że trudno jest czasem odpowiedzieć innym, że mają przestać coś robić, zwłaszcza, kiedy to krzywdzi nas czy nasze dzieci, można to ćwiczyć i pracować ze swoją asertywnością. Kiedy babcia, wujek, czy inny dorosły rani nasze dziecko, tj.: porównuje je z innymi, zawstydza je, wyśmiewa itd., możemy coś z tym
Ważna sytuacja i rozmowa z moim czteroletnim synem – post o braku współpracy ze mną i o tym, jak sobie z tym poradziłam w porannym pędzie. Co zrobić, kiedy dziecko z Tobą nie współpracuje, a Ty spieszysz się do pracy? – Synku, czas na ubranie się. Wychodzimy, jak tylko klepsydra
Każdy z nas może odczuwać inaczej. W związku z tym bardzo ważne jest, aby nie zaprzeczać temu, co czuje dziecko, ale to zauważać i przyjmować. Takie podejście pozwoli dziecku, a później dorosłemu lepiej ufać sobie i swoim odczuciom. Brak zaufania do siebie przyczynia się do postępowania sprzecznego z własnymi potrzebami
Przez lata karcono nas za popełnianie błędów, więc dziś automatycznie zdarza się nam robić to samo wobec siebie i innych, w tym wobec swoich dzieci. Ponieważ jednak doskonale wiemy, że takie podejście niszczy ich wiarę w swoją wartość i swoje możliwości oraz nie wspiera motywacji wewnętrznej dzieci do nauki, odkrywania
