– Nie kumam, o co chodzi, Madzia! – rzuca mój mąż po małym konflikcie z dzieckiem. – Widzę, że jest ci trudno. – Wkurzam się. Dlaczego ona mnie bije i narusza granice, kiedy ja nigdy jej nie krzywdzę i nie naruszam granic? – Wkurza cię, że nie wiesz, skąd się
ozmowa z mężem o relacji z dzieckiem. – Madzia, weź mi wyjaśnij, bo trochę nie rozumiem. Kiedy Ty przebywasz z Wiki i na przykład o coś ją prosisz, to ona zwykle z Tobą współdziała. No dobra, są sytuacje, że jest zmęczona albo rozzłoszczona i wtedy w ogóle jest trudno, ale
Kiedy niemowlę i starsze dziecko płacze i intensywnie wyraża swoje emocje, naszym naturalnym i instynktownym odruchem jest pospieszyć mu z pomocą. Niestety zdarza się, że obawa przed oceną naszych rodzicielskich kompetencji, przed opiniami, że “dziecko wchodzi ci na głowę” i “jesteś na każde jego zawołanie”, często sprawia, że powstrzymujemy się
– Mamo, zmęczona jestem – mówi moja córka, pokładając się na moich kolanach. – Widzę, Kochanie, że się pokładasz. To był intensywny dzień, prawda? – Tak i mam dużo uczuć. – O, to jest dla mnie bardzo ciekawe. Opowiesz mi o tym? – No, czuję uczucia w głowie i w
To, co mówimy do naszych dzieci, ma niebagatelny wpływ na ich sposób patrzenia na siebie i myślenia o sobie, a od poczucia bezpieczeństwa i poczucia własnej wartości zależy, czy i w jaki sposób dzieci poradzą sobie w różnych życiowych sytuacjach. Jeśli zatem pragniemy, aby były spokojne, silne, radosne, odważne, wierzyły
– Mamo, fuj. Nie chce tego jeść. – Słyszę, że coś ci nie smakuje. – Omlet jest niedobry. Nie chcę go. Chcę coś innego. – Rozumiem, że coś ci nie gra. – Fuj, fuj… Och, jak ja nie lubię tego „fuj”. Za każdym razem, kiedy to słyszę, rodzi się we
Mam taką ważną obserwację i chciałabym się nią z Wami podzielić. Za każdym razem, kiedy w codzienności dopadał mnie lęk o moje dziecko albo wątpliwości związane z rodzicielstwem i pojawiały myśli typu: “Oj, zaraz spadnie”, “O nie!, zaraz się przewróci”, “Kurcze znów nic nie zjadła, teraz będzie chodzić głodna i
Oto moje dziecko, lepiące kwiaty z ciastoliny, siedzące w ciszy i skupieniu przez całe 45 minut… Moje dziecko, które nigdy nie „mogło” usiedzieć w miejscu ani przez chwilę, które od zawsze musiało być w ruchu i wciąż zapraszało nas do przeróżnych aktywności; które mniej więcej do 4 roku życia nie
Poranny krzyk i płacz dziecka, kiedy rzeczywiście trzeba już wychodzić z domu, potrafi przyprawić o złość niejednego dorosłego. Mnie dziś też niemalże poniosło, ale ufff…, zatrzymałam się i dowiedziałam, czegoś ważnego… – Maaaaamo, maaaaaamo! Nie chcę, nie lubię, nie! – Słyszę cię, ale czego nie lubisz? – Nie chcę tych
Córka nie dostała tego, o co prosiła. W odpowiedzi na to (w złości) rozlała dużą miskę wody na podłogę w łazience. Tata ogarniał całą tę sytuację. Ja byłam w pokoju obok i przysłuchiwałam się, choć chwilami bardzo chciałam wkroczyć… Powstrzymałam się i dałam tacie przestrzeń do nawiązania porozumienia… – Aaaaa,
