Dzieci komunikują swoje trudne emocje i przykre przeżycia przez płacz. Nie potrafią wyrażać tego, co czują i czego doświadczają w inny, dojrzały sposób, np. mówiąc o tym, czego im trzeba – tak, jak możemy to robić my – dorośli, dlatego płaczą. W taki sposób stworzyła je natura i nie możemy
Kiedy dzieci wykrzykują do nas przykre słowa, zwykle bardzo się denerwujemy. Czujemy złość, smutek, strach, zakłopotanie, wstyd, zniechęcenie itd. Nie ma się czemu dziwić, nie ma nic przyjemnego w słuchaniu raniących komunikatów od osób, które bardzo kochamy i dla których zrobilibyśmy wszystko… Czy jednak dzieci chcą nas krzywdzić i sprawiać
ażdy z nas chciałby budować trwałe i serdeczne relacje z innymi. Czuć się dobrze w czyimś towarzystwie i tworzyć przyjemną atmosferę wzajemnych interakcji. Te na pozór proste umiejętności wymagają od nas sporego zaangażowania. To nie oznacza, że są dla nas niedostępne, lecz wymagają od nas zmiany w kontekście podejścia do
Każdy z nas chciałby być traktowany z szacunkiem i ze zrozumieniem. Niezależnie od sytuacji w jakiej się znajdujemy, wszyscy potrzebujemy bowiem autonomii, poczucia sprawczości i wpływu na swoje życie; dobrostanu fizycznego i emocjonalnego, rozwoju, odpoczynku, godności itd. Mamy uniwersalne potrzeby, uczucia i emocje oraz osobiste granice. Płeć nie ma w
Z ostatniego postu dowiedzieliście się, dlaczego nie warto mówić dziecku źle o drugim rodzicu. Dziś podpowiem Wam, jak rozmawiać z dzieckiem i powiedzieć mu o tym, że jego tata, czy mama naruszyli nasze granice; zrobili coś, co nas zraniło. Ważne, aby pamiętać, że jedna sytuacja nie równa się drugiej, dlatego
W sytuacjach pełnych złości i stresu często zdarza się nam mówić do dziecka źle o drugim rodzicu. Oczywiście okoliczności, które się z tym wiążą bywają bardzo różne, jednakże nawet w tych najbardziej wymagających i nieprzyjemnych, warto powstrzymać się od krytykowania swoich partnerów, czy partnerek. W dzisiejszym poście pomagam zrozumieć, dlaczego
Czasem radosne i przyjemne chwile w Święta przeplatają się z trudnymi i przykrymi. To naturalne. Święta są nie są wolne od stresu i różnych emocji. Dorośli wspominają o tym, że najtrudniej jest im wówczas, kiedy ktoś zawstydza i straszy ich dzieci oraz ocenia ich podejście do rodzicielstwa. W gruncie rzeczy
Zazdrość jest naturalnym i ważnym uczuciem. Wspaniale, jeśli staje się dla nas bodźcem do życzliwego działania, realizowania własnych planów, czy marzeń oraz wspierania innych. Gorzej natomiast, kiedy ostatecznie odbiera nam chęć do życia, przygnębia nas i frustruje oraz popycha do naruszających działań. Dlatego tak ważne jest, aby uświadamiać sobie, dlaczego
Kiedy spędzamy świąteczny czas w większym kręgu, często spotykamy się z różnymi podejściami do rodzicielstwa, dzieci, relacji i komunikacji. Niejednokrotnie słyszymy wówczas od innych dorosłych odmienne opinie na temat nas samych lub na temat naszych dzieci. Zdarza nam się zarejestrować komunikaty typu: – Nie noś, bo przyzwyczaisz! – Zostaw, niech
Moje dzieci bawią się od rana w „chowanego”. Córka kryje się w szafach i za drzwiami, a młodszy brat jej szuka. W momencie, w którym maluch jest blisko, córka wychyla się i krzyczy: „Bu!”; maluch podskakuje i głośno się śmieje. Córka za każdym razem przytula brata i mówi do niego:
