Jestem wysoko wrażliwym dorosłym… Byłam: Dzieckiem, od najmłodszych lat bardzo wyczulonym na dźwięki, smaki, obrazy i zapachy; cierpienie innych, ich emocje, uczucia i postawy. Odczytującym najdrobniejsze nawet zmiany w tonie czyjegoś głosu, napięciu, gestach i mimice. Takim, które nie chodziło do przedszkola, a w szkole (przez długi czas) czuło się
– Oja, mamo, jaki tu bałagan! – rzuca dziś rano moja córka chwilę po wstaniu z łóżka. – No. Dużo ostatnio pracuję i chcę mieć jak najwięcej czasu dla nas, więc chwilowo odpuszczam to, co mniej ważne. – Ale tu się przejść nie da. – Chyba przeszkadza ci ten nieład,
#myślnadziśjutroizawsze ❤️❤️❤️ Niełatwo jest kroczyć nową drogą, uwalniać się od dawnych przekonań i postaw, szukać coraz nowych narzędzi wspierania siebie i dziecka w codzienności i jego zrównoważonym rozwoju. Tymczasem często to, co dobrze znane i „sprawdzone” wcale nie musi być dobre i korzystnie oddziaływać na nas i nasze pociechy. 🤷🏻♀️ Wciąż jeszcze
#kradzież #emocje #siładziecka #uważność Dziecko sprowadziło mnie na przysłowiową ziemię. To jest dla mnie niesamowite. Dzielę się tym i wzruszam… 😢❤️❤️❤️ Wybrałam się z dwójką dzieci na zakupy. Ukradziono mi podczas nich portfel z wypłaconą gotówką, kartami debetowymi, wszystkimi możliwymi dokumentami i fakturami. Wracamy do domu. Czuję niesmak, trochę zawód, jest mi z tym
#wrażliwośćmatki🙉🤷♀️ Najpierw trochę posmutniałam, później się wzruszyłam, a na końcu dowiedziałam, że to, co myślę, wcale nie jest zgodne z rzeczywistością… – Mamo, narysować Ci moje marzenie? – rzuca Wika w ferworze porannych przygotowań. – No pewnie, bardzo się cieszę, że chcesz się tym podzielić. I po piętnastu minutach przynosi
Wczoraj na placu zabaw. – Ałaaaaa! – krzyczy moja córka, popchnięta przez chłopca przed wejściem na zjeżdżalnię. Mamo, mamo! – krzyczy i biegnie do mnie utykając na prawą nogę. Mamusiu, chłopiec mnie pchnął i upadłam na kolano, boli boli. – Ojej, widzę, że boli, pokaż nóżkę. – Tutaj, zobacz, jest
Kocham te rozmowy z córką i bardzo mnie one wzruszają… 😢 W drodze do szkoły… ❤️ – Lubię się z tobą nie spieszyć, mamo. – stwierdza moja córka w spokojnej podróży do szkoły. – Dzięki, że się dzielisz, i ja to lubię. – Noooo. – A wiesz co, dużo nad tym pracowałam, bo
– Pani córka coś dzisiaj niegrzeczna – rzuca pani na targu. Uśmiecham się łagodnie i dopytuję: – Co ma Pani na myśli? – No biega nerwowo i wszystkiego dotyka. – Czy dobrze rozumiem, że to pani przeszkadza? – pytam spokojnie. – No nie. Ale co ona tak się zachowuje? –
– Moje gadanie dziś do Wiki w ogóle nie działa. – No obserwuję Was i widzę, że trudno jest Wam złapać kontakt. – Dlaczego tak jest, Madzia? – A jak to ty czujesz? – Że ja jej o czymś mówię, a ona zupełnie nie reaguje. Proszę o coś na spokojnie,
W jednym z przedszkoli… – Jestem głupi, głupi, głupi… – woła 4-letni chłopiec, biegając w kółko po sali sportowej. Siadam na podłodze i z zaciekawieniem obserwuję dziecko. Jesteśmy sami, pozostałe maluchy jedzą właśnie posiłek. Jaś go odmawia. – Głupek, głupek… Jestem głupi. – Słyszę cię, Jaś. – Wcale nie, wcale
