Nasze myśli potrafią wprowadzić nas w stan bardzo przykrych emocji, a tym samym gorszego nastroju i niższego poczucia własnej wartości. Mimo to mówimy do siebie różne trudne przykre rzeczy typu.: „Jestem do niczego” czy „Jestem beznadziejną mamą” nawet kilka razy dziennie. Czy te i podobne myśli wnoszą coś dobrego do
Jako rodzice mierzymy się na co dzień z wieloma wyzwaniami i jesteśmy przeładowani sporą ilością różnych obowiązków. Trudno jest nam więc czasem zaakceptować przyjmowanie na siebie kolejnych obciążeń w postaci szalonych zabaw dzieci, po których nie pozostaje nic za wyjątkiem bałaganu, sterty brudnych ubrań do prania i mebli do mycia…
Kiedy dziecko zachowuje się w męczący dla nas sposób, często wydaje nam się, że “robi nam na złość”, “przesadza”, “wymyśla” i “kombinuje”. Przy takim założeniu rodzi się nas złość i frustracja; poczucie bezsilności i niechęci do swojej pociechy. Żadne z tych stanów nie pomagają poczuć się lepiej ani jej, ani
Każdy z nas chciałby być doceniany i zauważany przez innych. Niemal codziennie oczekujemy od swoich najbliższych, że nas dostrzegą, obdarzą czułością, otuchą i zrozumieniem. To zupełnie naturalne. Wszyscy potrzebujemy wsparcia, akceptacji, uwagi, empatii i miłości. Zanim je jednak otrzymamy, możemy uczyć się dawać je sobie i innym. Często wtedy jakość
Dużo mówi się dziś o tym, aby nie zostawiać dzieci samym sobie w płaczu oraz z trudnościami, z jakimi mierzą się w danej chwili. I wspaniale, że uczymy się takiego podejścia, ponieważ wspiera ono zdrowy rozwój młodych ludzi i ich poczucie własnej wartości (na całe życie). Ważne jednak, aby pamiętać,
Dzieci komunikują swoje trudne emocje i przykre przeżycia przez płacz. Nie potrafią wyrażać tego, co czują i czego doświadczają w inny, dojrzały sposób, np. mówiąc o tym, czego im trzeba – tak, jak możemy to robić my – dorośli, dlatego płaczą. W taki sposób stworzyła je natura i nie możemy
Kiedy dzieci wykrzykują do nas przykre słowa, zwykle bardzo się denerwujemy. Czujemy złość, smutek, strach, zakłopotanie, wstyd, zniechęcenie itd. Nie ma się czemu dziwić, nie ma nic przyjemnego w słuchaniu raniących komunikatów od osób, które bardzo kochamy i dla których zrobilibyśmy wszystko… Czy jednak dzieci chcą nas krzywdzić i sprawiać
ażdy z nas chciałby budować trwałe i serdeczne relacje z innymi. Czuć się dobrze w czyimś towarzystwie i tworzyć przyjemną atmosferę wzajemnych interakcji. Te na pozór proste umiejętności wymagają od nas sporego zaangażowania. To nie oznacza, że są dla nas niedostępne, lecz wymagają od nas zmiany w kontekście podejścia do
Każdy z nas chciałby być traktowany z szacunkiem i ze zrozumieniem. Niezależnie od sytuacji w jakiej się znajdujemy, wszyscy potrzebujemy bowiem autonomii, poczucia sprawczości i wpływu na swoje życie; dobrostanu fizycznego i emocjonalnego, rozwoju, odpoczynku, godności itd. Mamy uniwersalne potrzeby, uczucia i emocje oraz osobiste granice. Płeć nie ma w
Z ostatniego postu dowiedzieliście się, dlaczego nie warto mówić dziecku źle o drugim rodzicu. Dziś podpowiem Wam, jak rozmawiać z dzieckiem i powiedzieć mu o tym, że jego tata, czy mama naruszyli nasze granice; zrobili coś, co nas zraniło. Ważne, aby pamiętać, że jedna sytuacja nie równa się drugiej, dlatego
