Najczęściej zwracamy uwagę na nasze dzieci, kiedy robią coś, czego nie lubimy – coś, co narusza nasze granice albo granice innych osób. Dzieci szybko się uczą – pamiętają, że przybiegamy do nich niemal zawsze, kiedy się ze sobą kłócą. Aby zapamiętywały jednak to, co dobre dla nich i dla innych,
Bawię się z dziećmi w chowanego. Długo szukam córki, więc syn dołącza i bardzo chce mi pomóc. Co chwilę podpowiada, gdzie mogła schować się starsza siostra. Nagle córka wybiega z kryjówki i woła:– Musisz tak robić, Oli, musisz? Nie możesz chociaż raz przestać podpowiadać? Jesteś niefajnym bratem, wiesz? Totalnie! Chciałabym powiedzieć
Jako mała dziewczynka i nastolatka wiecznie się ruszałam i wierciłam. Nie działało na mnie: „Usiądź spokojnie”, „Przestań się kręcić”, „Jedz i się nie ruszaj” (Czy takie słowa komukolwiek pomagają?). Byłam potwornie wrażliwa. Na smaki, zapachy, dźwięki, a przede wszystkim krzywdę zwierząt i ludzi. Najczęstsze zdanie, jakie wypowiadałam jako dziecko, brzmiało:
Mimo że trudno jest czasem odpowiedzieć innym, że mają przestać coś robić, zwłaszcza, kiedy to krzywdzi nas czy nasze dzieci, można to ćwiczyć i pracować ze swoją asertywnością. Kiedy babcia, wujek, czy inny dorosły rani nasze dziecko, tj.: porównuje je z innymi, zawstydza je, wyśmiewa itd., możemy coś z tym
Ważna sytuacja i rozmowa z moim czteroletnim synem – post o braku współpracy ze mną i o tym, jak sobie z tym poradziłam w porannym pędzie. Co zrobić, kiedy dziecko z Tobą nie współpracuje, a Ty spieszysz się do pracy? – Synku, czas na ubranie się. Wychodzimy, jak tylko klepsydra
Każdy z nas może odczuwać inaczej. W związku z tym bardzo ważne jest, aby nie zaprzeczać temu, co czuje dziecko, ale to zauważać i przyjmować. Takie podejście pozwoli dziecku, a później dorosłemu lepiej ufać sobie i swoim odczuciom. Brak zaufania do siebie przyczynia się do postępowania sprzecznego z własnymi potrzebami
Przez lata karcono nas za popełnianie błędów, więc dziś automatycznie zdarza się nam robić to samo wobec siebie i innych, w tym wobec swoich dzieci. Ponieważ jednak doskonale wiemy, że takie podejście niszczy ich wiarę w swoją wartość i swoje możliwości oraz nie wspiera motywacji wewnętrznej dzieci do nauki, odkrywania
Jeżeli my nie nauczymy dziecka, w jaki sposób może wyrażać swoją złość, aby nie krzywdzić innych i nie robić przykrych rzeczy, samo się tego nie nauczy! Przygaszanie złości dziecka i kazanie mu przestać ją wyrażać, nie sprawi, że ona zniknie, wiec nie ma to najmniejszego sensu. Dziś wiemy, że świadomość
Syn budzi się z nietęgą miną. Siada na łóżku, postękuje, pufa, wzdycha, wierci się.– Chyba trochę trudniejszy masz poranek, co? – pytam.(Cisza.)– Może chcesz jeszcze poleżeć albo się przytulić?– Nie wiem.– A może coś zjeść.– Nie wiem.– To zastanów się spokojnie, a ja zaczekam.Po dwóch minutach syn mówi, że mnie
Jeśli często słyszysz od dziecka: „Kup mi to!, „Ale ja chcę!”, pamiętaj, że pod spodem tych pozornie mało znaczących słów, kryją się ważne komunikaty, którym należy się przyjrzeć i się nimi zająć. Kiedy to nastąpi, dużo łatwiej będzie Ci zaopiekować się pierwotną niezaspokojoną potrzebą dziecka, zamiast spełniać jego „zachcianki”. Dziecko
