Często pytacie mnie o to, jak udaje mi się łączyć pracę i rozwój zawodowy z domem i dwójką dzieci. Realizować dziesiątki małych i większych zadań i wprowadzać w czyn coraz to nowe projekty. Jak ja to wszystko ogarniam? No więc nie ogarniam i akceptuję to, że nie ogarniam. Zazwyczaj akceptuję.

Dużo się mówi o złości, lęku, samotności. O tym, że jak jest ciężko, to tak właśnie jest. I że warto być autentycznym w przeżywaniu trudów codzienności. A ja chciałam dziś trochę o radości. O tym, że ona też jest. Że można ją świętować, karmić się nią, zapamiętywać, jak się wyraża

– Mamo, pomożesz mi zszyć te kartki? – Kartki? – pytam wybita nieco z rytmu pracy. – Czemu się dziwisz mamo? – Sama nie wiem. Pomyślałam, że możesz zszyć je sama i jestem skupiona na pisaniu, więc może dlatego. – No maaaamo, umiem sama, ale mój mózg cię potrzebuje. Ja

– Aaaaa! – Nie znoszę Cie, tato! Jesteś najgorszy na świecie – rzuca nasza córka w przypływie złości i wybiega do sypialni, zatrzaskując za sobą drzwi. Mąż odbiera telefon od klienta, na który czekał przez cały dzień i prosi mnie o wsparcie. Idę do córki. – Kochanie, mogę wejść? –

Ale ja mam zmary🤦🏻‍♀️😃 Ala nie o tym miało być 😉 Miało być o tym, że kiedy w ciągu dnia robi mi się trudno i moje ciało woła o chwilę relaksu, kładę się na podłodze i … Chciałabym napisać, że leżę w bezruchu, spokoju i ukojeniu 💆🏻‍♀️ Ale to nieprawda 😂😂😂 Bo w takich chwilach natychmiast dołączają

Ten mężczyzna kończy dziś 9 miesięcy. Wzruszam się bardzo, kiedy na niego patrzę, ponieważ wniósł nową jakość do naszego życia. Wypełnił je wdzięcznym uśmiechem, radością i nieznanym mi dotąd rodzicielskim spokojem. Do tej pory kojarzyło mi się ono raczej z bezradnością i skrajnym wyczerpaniem; nieustannie krzyczącym i niezadowolonym dzieckiem, które

„Weź się w garść”, „Nie panikuj”, „Myśl pozytywnie”, „Bądź dzielna!”, „Musisz się ogarnąć”, „Nie przesadzaj. Wszystkim jest ciężko”, „Idź pobiegaj, a wszystkie smutki miną” – takie i podobne komunikaty nie pomogą komuś, kto zmaga się z silnym stresem, doświadcza smutku, lęku, bezradności, obniżonego nastroju. Mogą za to wpędzić go w

Kiedy jest mi źle i trudno i zauważam, że moje zasoby empatii i spokoju się kończą, a rozpoznaję to m.in. po tym, że: 🔎 odczuwam napięcia w ciele (ściśnięty brzuch i żołądek, uczucie ciężkości w klatce piersiowej, nerwowy oddech, zaciśnięte gardło etc.), 🔎 jestem zniecierpliwiona i rozdrażniona, 🔎 przeszkadzają mi różne dźwięki, 🔎 automatycznie

W ubiegłym tygodniu piekłyśmy razem z córką bezglutenowe bułeczki drożdżowe. Wypiekanie takich bułek jest trudne i czasochłonne. Wymaga solidnego zaangażowania i praktyki. Kiedy już udało mi się osiągnąć odpowiednią konsystencję ciasta i wędrowałam z nim do ciepłego pomieszczania, miska wyślizgnęła mi się z rąk i niefortunnie upadła na podłogę. Stłukła