W codziennym pędzie tak łatwo zapomnieć, jak wielką moc mają nasze słowa skierowane do dziecka. Czasem wystarczy chwila uważności, aby młody człowiek poczuł się naprawdę kochany i bezpieczny. Warto każdego dnia powiedzieć mu, jak bardzo jest dla nas wyjątkowy – dać mu poczucie, że jest widziany, słyszany i bezpieczny. Te
Dziś obdarowałam się kwiatami w geście miłości do siebie i wdzięczności za swoją obecność. Bo czy nie jest najwyższym dobrem docenić siebie NIE za to, co robimy, ale za to, że po prostu JESTEŚMY? W świecie, który uczy nas zasługiwania, wierzę, że można pokochać siebie bez warunków i powinności. Nie potrzebujemy wymiernych
Każdy rodzic chciałby, aby jego dziecko miało silne poczucie własnej wartość, wierzyło w siebie i potrafiło poradzić sobie z trudnościami. Nie uznawało uszczypliwych uwag kolegów jako prawdy o sobie i nie poddawało się po pierwszej przegranej. Najbardziej niesamowite jest to, że każdy z nas ma możliwość i łatwy dostęp do
Rozmowy z dziećmi na temat szkoły zwykle dotyczą tego, jak w niej było, jak poszedł im sprawdzian oraz co zjadły na obiad. Nie dość, że te pytania nic nie wnoszą i odpowiedzi dzieci są bardzo zdawkowe, to tak naprawdę nie pokazują nam, co dzieje się u naszych dzieci. W rezultacie
Co może pozwolić dzieciom uwolnić się od wysokiego poziomu napięcia emocjonalnego, którego doświadczają na co dzień? Rozwiązanie zamyka się w płynących z natury, prostych i łatwo dostępnych dla każdego z nas działaniach i aktywnościach. Oto 7 wspierających sposobów na to jak pomóc dzieciom ukoić ich poddenerwowany układ nerwowy, a tym
Umiejętne przekazanie komuś, że się z nim nie zgadzamy i mamy inne zdanie na jakiś temat albo inne doświadczenie w podobnym zakresie, wcale nie jest łatwe. Kultura komunikacji, w jakiej wyrośliśmy bazowała raczej na ocenianiu i szufladkowaniu, podśmiewaniu się z innych i ironizowaniu ich, dlatego dziś działamy podobnie, sądząc, że
Wpędzanie siebie i innych w poczucie winy jeszcze nikomu w niczym nie pomogło. Nie pozwoliło być dla siebie dobrym, ani zbudować żadnej konstruktywnej i bliskiej relacji. Dlatego tak ważne jest, aby zatrzymać się w chwili, w której pragniemy automatycznie obarczyć kogoś winą, a także nauczyć się asertywnie odpowiadać wówczas, kiedy
Rozmowa z moim pięcioletnim synem.– Chcę jeszcze jedną bajkę!– Rozumiem. Trudno Ci się oderwać, co?– Taaak! To było za krótko.– Możesz mieć takie wrażenie, natomiast ustaliliśmy jedną bajkę na 10 minut i czas minął.– Ale ja chcę! Wyjątkoooowo!– Widzę, że chcesz, jednak się na to zgadzam.– Syn zaczyna płakać i
Bawię się z dziećmi w chowanego. Długo szukam córki, więc syn dołącza i bardzo chce mi pomóc. Co chwilę podpowiada, gdzie mogła schować się starsza siostra. Nagle córka wybiega z kryjówki i woła:– Musisz tak robić, Oli, musisz? Nie możesz chociaż raz przestać podpowiadać? Jesteś niefajnym bratem, wiesz? Totalnie! Chciałabym powiedzieć
Jako mała dziewczynka i nastolatka wiecznie się ruszałam i wierciłam. Nie działało na mnie: „Usiądź spokojnie”, „Przestań się kręcić”, „Jedz i się nie ruszaj” (Czy takie słowa komukolwiek pomagają?). Byłam potwornie wrażliwa. Na smaki, zapachy, dźwięki, a przede wszystkim krzywdę zwierząt i ludzi. Najczęstsze zdanie, jakie wypowiadałam jako dziecko, brzmiało:
