To nie jest tak, że kiedy uczysz się empatycznego podejścia do siebie i dziecka, to Twoje umiejętości zamkną się w powszechnym: „albo, albo”, czyli albo ogarniasz perfekcyjnie i jesteś mistrzem ZEN, albo „spieprzyłaś i się nie nadajesz”. Miedzy słońcem i cieniem istnieje jeszcze półcień i właśnie jego potrzebujemy dostrzec, aby

Niezależnie do tego, czy jesteśmy rodzicami jednego czy kilkorga dzieci, możemy (na)uczyć się dbania o siebie i swoje energetyczne zasoby.  Link do zapisów: kliknij tutaj Coraz częściej przyznajemy, że w okresie dzieciństwa i dorastania nie nauczono nas, jak regulować swoje emocje i wyrażać uczucia. Jak odmawiać i dbać o to,

Złość jest dla nas trudną emocją, której często nie akceptujemy i której się boimy. Nikt nie nauczył nas obchodzić się ze swoją złością, dlatego dziś wiąże się ona z dużym napięciem i automatycznymi działaniami, które wpędzają nas w poczucie winy i sprawiają, że źle o sobie myślimy. Oddalają nas od

W. zrobiła to danie na powitanie taty, po całym dniu jego nieobecności, ale najlepsze jest to, że po 30 minutach pieczenia naleśników, przyszła do pokoju, w którym usypiałam jej brata, położyła się obok mnie i z lekkością rzuciła: „Czas na przerwę. To co, że nie zdążę, nie będę robić na

Wiesz, co istotnie poprawiło jakość mojego życia? Widzenie siebie najpierw. Dawniej rzucałam się z mentalnymi pazurami na wszystkich wokół i skupiałam się na tym, że ktoś czegoś nie zrobił, a powinien to zrobić. Że mnie nie kocha i szanuje. Drwi z moich uczuć. Nie dba o moje potrzeby… Później szłam

Mamo, zrobimy pierniki i będziemy je razem ozdabiać? – Chcesz zrobić je dziś? – No, tak. – Rozumiem, jednak dla mnie jest już za późno na pieczenie. Jestem zmęczona i chciałabym poleżeć na macie. – Ale ja chcę teraz! – Słyszę Cię i rozumiem, że chciałabyś teraz. Tylko, że ja

Kiedy dziecko w złości postępuje w sposób, który jest dla nas trudny, najczęściej automatycznie je pouczamy i tłumaczymy mu, co może, a czego nie może robić. Unosimy się gniewem albo zarażamy się jego złością i w rezultacie utrudniamy dziecku i sobie powrót do równowagi. Nie pozwalamy napięciu znaleźć ujścia i

Taki maluszek na boso, jesienią? Oj, zachoruje – rzuca starsza Pani, widząc O. wędrującego po okolicy bez sandałów. – Teraz to ziemia jest zimna. Buciki trzeba założyć. (…) O, i zaraz się przewrócisz i będzie bach i sobie stopkę skaleczysz – dodaje kobieta i schyla się do O. – Łeeeeee!