Edukacja to dla mnie nic innego jak budowanie dobrej relacji z dzieckiem w kontekście jego samoświadomości i samokształcenia. To komunikacja pełna zrozumienia i empatii. To także, a może przede wszystkim, akceptacja i aprobata dziecięcych potrzeb i predyspozycji. To wspieranie młodego człowieka w jego naturalnym rozwoju, w pragnieniu doświadczania nauki przez zabawę, odkrywanie i eksperymentowanie. To bycie z dzieckiem i towarzyszenie mu – pozbawione oczekiwań, oceniania, nagradzania i karania. To praca nad sobą jako nauczycielem, mentorem. To otwartość na dziecięce postrzeganie świata.

To relacja oparta na szacunku, zaufaniu do siebie i dzieci To filozofia stawiająca na wspieranie dziecka w poszukiwaniu własnej życiowej drogi. To też entuzjazm z towarzyszenia mu w nabywaniu nowych umiejętności i w odkrywaniu świata.