Wszyscy chcemy, aby nasze dzieci potrafiły odnaleźć się w trudnych sytuacjach i przeprosić druga osobę, kiedy ją zranią i naruszą jej granice.
Często mówimy wówczas: „Przeproś dziewczynkę, zobacz, że przez ciebie płacze”, albo „Powiedz ładnie przepraszam. Wtedy Basia znów będzie chciała się z Tobą bawić”, i wymagamy od dzieci, aby automatycznie przepraszały za każdym razem, gdy zrobią coś „niewłaściwego” (sami się przy tym spalając).
Dzieci powtarzają więc „suche” przepraszam, a my oddychamy z ulgą, ale czy w ten sposób rzeczywiście nauczą się zrozumienia wobec drugiego człowieka i szacunku dla innych?🧐
Otóż niekoniecznie!
Co więc może w tym pomóc? 🤔
