Przez lata karcono nas za popełnianie błędów, więc dziś automatycznie zdarza się nam robić to samo wobec siebie i innych, w tym wobec swoich dzieci. Ponieważ jednak doskonale wiemy, że takie podejście niszczy ich wiarę w swoją wartość i swoje możliwości oraz nie wspiera motywacji wewnętrznej dzieci do nauki, odkrywania i działania, staramy się zmienić swoją postawę i przestać podcinać dzieciom skrzydła.
Uwolnienie się od dawnych przekonań i przestarzałych metod wymaga czasu i cierpliwości, ale jest możliwe. Nie da się osiągnąć go w jednej chwili, ale można to robić krok po kroku.
Niech nowy post Wam o tym przypomina i inspiruje Was do akceptacji dzieci takimi, jakie są oraz komunikowania się z nimi (i ze sobą) w empatyczny i konstruktywny sposób. Nie jesteśmy błędami, które popełniamy, a wszelkie niepowodzenia zbliżają nas do szukania nowych rozwiązań i do rozwoju. Wspieram Was w nim (choćby odrobinkę).
Co mówić do dziecka, kiedy popełni błąd?
1. Zamiast: „Znów źle. Kiedy ty się w końcu tego nauczysz?”
MOŻNA: „To trudne, kiedy próbujesz i wciąż nie wychodzi, co? (…) Czasem trzeba czasu i ćwiczeń, żeby się czegoś nauczyć. Wspieram Cię, synu.”
2. Zamiast: „Można to było zrobić lepiej. Postaraj się bardziej następnym razem.”
MOŻNA: „Zrobiłaś to najlepiej, jak umiałaś. Jeśli chcesz, pomogę ci znaleźć sposób, aby następnym razem wyszło lepiej, czyli tak jakbyś chciała. Co ty na to?”
3. Zamiast: „Nie użalaj się nad soną, tylko bierz się do roboty i daj mi spokój.”
MOŻNA: „Wcale się nie dziwię, że jesteś zawiedziony (/sfrustrowany). Jak poczujesz się lepiej, podziałamy razem. Jestem z tobą i nie zostawię cię w trudzie.”
4. Zamiast: „Spójrz na Julkę, jak sobie dobrze radzi, a ty?”
MOŻNA: „Każdy uczy się i działa we własnym tempie. Warto próbować krok po kroku i skupić się na sobie. Zawsze możesz też na mnie liczyć…”
5. Zamiast: „Ciągle popełniasz te same błędy. Co z ciebie wyrośnie?”
MOŻNA: „Każdy z nas tak ma, że czasem popełnia jeden błąd sto razy, aż się nauczy robić inaczej. Pomyślmy, co robić, żeby było ci łatwiej przez to przejść. Ok?”
6. Zamiast: „Jak można tego nie umieć? Przecież to jest proste!”
MOŻNA: „Są rzeczy, które idą ci szybciej i takie, które wymagają czasu. Daj go sobie. ja tak robię i to pomaga. Jestem dla ciebie, gdybyś mnie potrzebował.”
7. Zamiast: „Ile razy mam ci powtarzać, żebyś tak nie robiła?! Co za dziecko!”
MOŻNA: „Nie chcę, żebyś tak robiła i znajdziemy na to sposób. natomiast zawsze cię kocham. Jesteś wartościowa i ważna. Nigdy o tym nie zapominaj!”
Magdalena Boćko-Mysiorska