Dzieci nie zawsze zachowują się tak, jakbyśmy tego chcieli i jak nam się podoba. Niejednokrotnie mamy więc poczucie, że postępują wbrew nam i robią nam na złość. Przecież tyle razy prosimy i powtarzamy, że czegoś nie lubimy lub na coś się nie zgadzamy, a one znowu “to” robią.
Tymczasem okazuje się, że dzieci nie chcą uprzykrzyć nam życia i nas zdenerwować, ale próbują:
1. nauczyć się czegoś nowego, poznać nas i siebie,
2. postępować w sposób, który pomaga im zadbać o swoje potrzeby i granice,
2. żyć w zgodzie ze sobą i robić to, co dobrze im służy,
3. rozwijać się w zakresie tego, co jest im potrzebne w danym okresie oraz
3. “pomóc” nam zobaczyć i zrozumieć siebie…
To oznacza, że postawy, które dzieci przyjmują w różnych sytuacjach są naturalne i niezbędne do zdrowego rozwoju w różnych obszarach, a nam do zatrzymania się przy dzieciach i przy sobie.
Oczywiście nie musimy zgadzać się na wszystko, co dzieci robią i mówią(!), ale możemy też nie odbierać tego personalnie, a być dla dzieci czułymi i wyrozumiałymi mentorami, jasno wyrażającymi siebie i swoje granice.
Oto post, który Wam w tym pomoże i ułatwi Wam zrozumienie dzieci oraz spędzanie z nimi czasu, nawet wówczas, gdy robi się trudno.
Niech niesie moc i choćby odrobinę wsparcia.
