Jak rozmawiać z rodziną, gdy w czasie świat narusza granice Twojego dziecka?

Jednocześnie to przestrzeń na rozmowę o tym, jak dostrzegać drugą stronę: ludzi, którzy są, jacy są, bo mają swoje przyzwyczajenia, nawyki, sposób myślenia. I to jest okej! Nie musimy ich „naprawiać”. Może nie potrafią inaczej, może nie czują potrzeby zmiany – i to również jest w porządku.

To nie znaczy jednak, że mamy zmuszać dziecko do gestów czy zachowań, na które nie ma ochoty, bo „tak trzeba”. To, co możemy zrobić, to wspierać je w rozumieniu swoich granic i szukać sposobów, by je zachować, jednocześnie nie warcząc na innych. Zastanówmy się, jak o tym rozmawiać, by pomóc dziecku znaleźć równowagę – w szacunku do siebie, ale i do innych.

Ten post Wam w tym wszystkim pomoże!

1. „Proszę, uszanujmy to, że Zosia teraz tego nie chce.”

(Np. gdy dziecko nie chce się przytulić, pocałować kogoś lub wziąć udziału w danej aktywności).

2. „Oliwier teraz potrzebuje trochę spokoju, wrócimy do rozmowy później.”

(Jeśli dziecko czuje się przytłoczone rozmowami lub hałasem i potrzebuje przerwy).

3. „Nie zmuszamy Stasia do jedzenia więcej niż chce, to dla niego niekomfortowe.”

(W odpowiedzi na naciski, by dziecko zjadło więcej lub spróbowało wszystkiego).

4. „Rozumiem, że to dla Ciebie ważne, ale dajmy Adasiowi trochę czasu, może się przekona.”

(To delikatny sposób na odroczenie sytuacji i danie dziecku przestrzeni).

5. „Doceniamy Twoje intencje, ale chcemy, żeby Natalka mogła sama decydować o tym, co jest dla niej w porządku.”

(Podkreślenie, że dziecko ma prawo do autonomii w sytuacjach, które go dotyczą).

Czekam na Wasze historie i sposoby radzenia sobie z tematem!

Love!