15 podstawowych zasad, kierujących zdrowym i twórczym rozwojem dziecka

Psychologowie, terapeuci i badacze mózgu publikują niezliczoną ilość informacji na temat rozwoju człowieka, zgodnego z prawami natury.

Dzisiaj zbieram fundamentalne wnioski, płynące z wieloletnich badań i prezentuję Wam listę 15 zasad, kierujących zdrowym i twórczym rozwojem dziecka.

Dzieci uczą się przez działanie, eksperymentowanie i popełnianie błędów.
Dzieci najbardziej optymalnie rozwijają się w naturalnym i urozmaiconym środowisku – na łące, w parku, w lesie, na podwórku czy placu zabaw.
Dzieci najszybciej uczą się, przebywając i bawiąc się z dziećmi w różnym wieku.
Dzieci najbardziej efektywnie uczą się wtedy, kiedy robią to, co lubią i co sprawia im przyjemność.
Dzieci uczą się tego, co dobrze rozumieją – co jest związane z ich aktualną wiedzą i doświadczeniami.
Dzieci uczą się tylko wtedy, kiedy nikt ich do tego nie zmusza.
Do zdrowego rozwoju dzieci potrzebują dużo ruchu i różnorodnych aktywności, takich jak wspinanie się, huśtanie, bieganie, kołysanie się, kręcenie, tarzanie, jazda na rowerze.
Aby twórczo się rozwijać, dzieci potrzebują odpoczynku, właściwej ilości snu i czasu na “nicnierobienie”.
Dzieci potrzebują odpowiedniej diety – bogatej w pełnoziarniste zboża, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (w określonych proporcjach), warzywa/żywność pochodzenia roślinnego, odpowiednie witaminy oraz składniki mineralne.
Dzieci potrzebują różnych doznań sensorycznych, takich jak dotykanie kory drzew, zabawy w piasku, w błocie, lepienie z gliny, bieganie boso po trawie, chodzenie po kamieniach, słuchanie odgłosów, poznawanie różnorodnych zapachów i smaków.
Dzieci potrzebują wolności i autonomii – możliwości decydowania np. o tym, ile i czego zjedzą, w co się ubiorą, czego będą się uczyć, w co i jak będą się bawić etc.
Dzieci uczą się obchodzenia ze sobą i z innymi ludźmi, obserwując dorosłych – ich zachowanie oraz to, w jaki sposób rozmawiają z innymi, komunikują swoje potrzeby, okazują uczucia i regulują emocje.
Dzieci potrzebują dorastać wśród dorosłych, którzy nie naruszają granic swoich i innych, potrafią umiejętnie odmawiać, szanują siebie i innych ludzi, otwarcie opowiadają o tym, co lubią, a czego nie, zawsze są uczciwi i autentyczni; nie nakazują, nieustannie nie poprawiają, nie upominają, nie nagradzają i nie karzą, nie wymuszają, nie krzyczą na dziecko, a rozmawiają z nim i wsłuchują się w nie.
Dzieci potrzebują akceptacji wszystkich swoich uczuć, zachowań i emocji (zwłaszcza tych trudnych), by nauczyć się je rozpoznawać, rozumieć i sobie z nimi radzić.
Dzieci potrzebują bezwarunkowej miłości, czyli takiej, która pokazuje, że są kochane zawsze – z ich codziennym uśmiechem i radością, złością i płaczem, gotowością do współdziałania i jej brakiem.

15 podstawowych zasad, kierujących zdrowym i twórczym rozwojem dziecka

Dzieci uczą się przez działanie, eksperymentowanie i popełnianie błędów.

Dzieci najbardziej optymalnie rozwijają się w naturalnym i urozmaiconym środowisku – na łące, w parku, w lesie, na podwórku czy placu zabaw.

Dzieci najszybciej uczą się, przebywając i bawiąc się z dziećmi w różnym wieku.

Dzieci najbardziej efektywnie uczą się wtedy, kiedy robią to, co lubią i co sprawia im przyjemność.

Dzieci uczą się tego, co dobrze rozumieją – co jest związane z ich aktualną wiedzą i doświadczeniami.

Dzieci uczą się tylko wtedy, kiedy nikt ich do tego nie zmusza.

Do zdrowego rozwoju dzieci potrzebują dużo ruchu i różnorodnych aktywności, takich jak wspinanie się, huśtanie, bieganie, kołysanie się, kręcenie, tarzanie, jazda na rowerze.

Aby twórczo się rozwijać, dzieci potrzebują odpoczynku, właściwej ilości snu i czasu na “nicnierobienie”.

Dzieci potrzebują odpowiedniej diety – bogatej w pełnoziarniste zboża, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (w określonych proporcjach), warzywa/żywność pochodzenia roślinnego, odpowiednie witaminy oraz składniki mineralne.

Dzieci potrzebują różnych doznań sensorycznych, takich jak dotykanie kory drzew, zabawy w piasku, w błocie, lepienie z gliny, bieganie boso po trawie, chodzenie po kamieniach, słuchanie odgłosów, poznawanie różnorodnych zapachów i smaków.

Dzieci potrzebują wolności i autonomii – możliwości decydowania np. o tym, ile i czego zjedzą, w co się ubiorą, czego będą się uczyć, w co i jak będą się bawić etc.

Dzieci uczą się obchodzenia ze sobą i z innymi ludźmi, obserwując dorosłych – ich zachowanie oraz to, w jaki sposób rozmawiają z innymi, komunikują swoje potrzeby, okazują uczucia i regulują emocje.

Dzieci potrzebują akceptacji wszystkich swoich uczuć, zachowań i emocji (zwłaszcza tych trudnych), by nauczyć się je rozpoznawać, rozumieć i sobie z nimi radzić.

Dzieci potrzebują bezwarunkowej miłości, czyli takiej, która pokazuje, że są kochane zawsze – z ich codziennym uśmiechem i radością, złością i płaczem, gotowością do współdziałania i jej brakiem.