Zmęczenie i poczucie niemocy czasem tak bardzo dają nam się we znaki, że nie mamy możliwości, aby prowadzić z dziećmi empatycznie kwieciste rozmowy. W takich sytuacjach wspierająca okazuje się być empatia, rozumiana jako bycie blisko swoich pociech i pokazanie im, że nie są same i nie zostawimy ich bez wsparcia i odpowiedzi, ale zapewnimy poczucie…
Co powiedzieć do dziecka, gdy nie wiesz, jak mu pomóc?
Jak rozmawiać z dzieckiem, kiedy szukamy przyczyn jego trudnego zachowania?
Leżymy z córką na kanapie, przytulamy się i rozmawiamy o temacie, który niejednokrotnie wpędza nas (rodziców) w stan poirytowania i bezradności… -Zauważyłam, że ciężko ci wstać rano i wyjść na czas do szkoły, co? -Nie lubię tego. -Czego dokładnie? -Nie wiem. -Zastanów się spokojnie. Mamy czas. Cisza. -Dalej nie wiem. -Możemy sprawdzić po kolei, co…
Nie warto wierzyć w przykre myśli o sobie!
– Nic mi nie wychodzi! – rzuca moja córka, drąc kolejną kartkę papieru podczas malowania farbami. – Co masz na myśli? – pytam. – Wszystko jest głupie, a ja maluje najgorzej na świecie. (Tutaj wyrwało mi się prawie: “No coś ty! Malujesz super itd…”, ale się powstrzymałam.). – Brzmi jak coś trudnego. – Tak! Córka…
Jak być konsekwentnym, ale nie karać?
Kiedy dziecko zrobi coś, czego nie chcieliśmy, często odpalają się w nas różne programy i przekonania typu: “Musi dostać karę, inaczej się nie nauczy”, “Dostanie nauczkę, to zacznie mnie szanować” itp.. Przy takiej narracji nietrudno o nakręcenie się w agresywnej złości na dziecko i przemocowe działania wobec niego (tj. szarpanie, krzyk, straszenie, szantażowanie, upominanie i…
Co mówić do dzieci, gdy biją i kopią?
Nie chcemy, aby nasze dzieci biły, szczypały, kopały i gryzły, jednak te działania najczęściej NIE są wybierane przez dzieci celowo i po to, aby kogoś skrzywdzić, ale są one ich automatyczną reakcją ciała; pewnym impulsem z miejsca złości, bezradności, niezadowolenia, czy niemocy. To NIE znaczy, że mamy akceptować naruszające postawy dzieci, ale raczej pamiętać, że…
Co mówić, kiedy dzieci naruszają granice?
Kiedy dzieci biją, wyzywają i popychają, w złości i poczuciu bezradności kierujemy do nich przykre i oceniające słowa, które stają się wewnętrznym głosem dzieci na całe życie. Wiadomo, że tego nie chcemy, ale co robić, gdy emocje biorą górę? Czym zastąpić automatyczne formułki, których nauczyliśmy się we własnym okresie dzieciństwa i dorastania? Może nowymi „automatami”?!…
Co zamiast “ładnie” w rozmowie z dzieckiem?
W naszym języku wciąż królują określenia i zwroty, które nic nie znaczą dla dziecka, ponieważ są dla niego abstrakcyjne i niewiele wartości wnoszą do jego postrzegania siebie i rozwoju. Oceniają, przekierowują uwagę dziecka na spełnianie oczekiwań, zadowalanie innych i otrzymywanie przeróżnych gratyfikacji, ale nie pomagają dziecku skupić się działaniach i aktywnościach, które poszerzają jego świadomość…
Jak mówić, aby nie zniechęcać dziecka do swojego ciała?
Zawstydzanie dziecka i wypowiadanie do niego mocnych słów typu: “Śmierdzisz!”, “Zrób coś ze sobą, bo nikt cię nie będzie chciał!”, “Jaka ty jesteś gruba. Nie jedz tyle!” itd., przyczynia się do obniżania poczucia wartości dziecka dziś i w przyszłości. Buduje negatywny obraz samego siebie i krzywdzącą relację dziecka ze swoim ciałem na całe życie. Zniechęca…
Jak odpowiedzieć na “Jesteś głupia”, “Nienawidzę cię”?
Kiedy dzieci krzyczą do nas przykre słowa, obok trudnych wspomnień otwierają się w nas także granice. Im mimo że wiemy, że dzieci nie chcą nas skrzywdzić, a ich słowa są jedynie wynikiem silnych emocji i niedojrzałych układów nerwowych, pragniemy wykrzyczeć zdecydowane: “Stop! Nigdy więcej tak do mnie nie mów”. I to jest w porządku. Mamy…
Jak mówić, aby nie zniechęcać rodzeństwa do siebie nawzajem?
Najczęściej zupełnie nieświadomie mówimy do swoich dzieci w taki sposób, który zniechęca je do siebie nawzajem. Pokazuje zwłaszcza starszemu dziecku, że nie mamy już dla niego czasu, musi ustępować młodszemu i przyjmować jego obecność z pełnym zrozumieniem, a w ogóle jest wszystkiemu winne. Jakby to starsze dziecko było odpowiedzialne za nasze dorosłe decyzje… Taka narracja…